Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

De invloed

Meestal kan het wel en wee van mensen die anderen beïnvloeden -beter gekend als influencers- mij geen snars schelen.

De laatste tijd echter zijn er al een paar in de media verschenen1 waarbij ik toch mijn opinie wat genuanceerd heb bij het lezen van hun strapatsen en dat gaande van totaal onbegrip tot toch wel een lichte sympathie.

Nu er weer één hunner bestraft werd door de rechtbank, is ze er niet over te spreken. Ze was ’s nachts door de Liefkenshoektunnel gereden en was midden op de weg gestopt. Ze liet haar passagiers tot twee keer uitstappen om een filmpje te maken.

En met dat jaar rijverbod kon ze leven, maar met al het andere niet2. Mijn eerste gedacht was: “Ja meiske, daarom heet het dan ook straf”. Want iets dat je niet deert kan je geen straf noemen, straf moet je voelen.

Eerlijk gezegd, had ik bij die gedachte het artikel nog niet gelezen. Toen ik dat wel had gedaan … nu ja, eerlijk gezegd, …

wou ik het daar niet over hebben, maar wel over influencers in het algemeen, want eigenlijk bestaan ze al langer, al heetten ze dan anders en waren het zangers en/of popsterren die als rolmodel gekozen werden.

En al kleurden die ook niet altijd helemaal netjes binnen de lijnen, hielden ze zich over het algemeen toch meer aan de wet.

Misschien kan men de influencers van nu dat ook eens aanleren. Het is een utopie te denken dat dàt alles zou oplossen, maar het zou toch al enige duidelijkheid scheppen voor hen die denken dat ze alles mogen.

____________________
1 Het Nieuwsblad
2 Het Nieuwsblad

De kwaadheid

We stonden ergens aan een rijweg, het evenement waarvoor we daar waren zat aan zijn einde en ik moest even iets doen en neen, het was niet wat je denkt. Ik vroeg Luc om even te wachten.

Toen ik terugkwam, was hij weg. Zomaar weg, zonder boe of bah, zonder te verwittigen. Waar was hij nu? Zou hij misschien al onderweg zijn naar de auto?

Ik pakte mijn telefoon, geen verbinding, enkel een bericht dat mijn laatste bericht van 10u10 geleden was. Ik stapte over het smalle pad en probeerde het verder nog eens, met hetzelfde bedroevende resultaat.

Ik zette er een stevige stap in en probeerde nog eens. Niks aan te doen.

Toen zette ik het op een lopen. En ik werd kwaad op Luc en hoe verder ik liep hoe kwader ik werd. En bij de volgende bocht dacht ik: “Die auto stond toch zo ver niet” … en ik deed mijn ogen open.

Luc was niet weg, die was gewoon al op en beneden, ik zou die eens goed zijn levieten gaan lez…

Gelukkig voegde ik de daad niet bij het woord. Want waarom was ik nu zo kwaad? Zo kwaad dat ik waarschijnlijk geen vriendelijke goeiemorgen zou zeggen?

Mijn verstand kwam wel rap bij zijn positieven en ik ging terug liggen wachten tot mijn gevoel dat ook zou doen?

Toen ik de eetplaats binnenstapte, begroette ik Luc op normale wijze en zei: “Nu heb ik toch vies gedroomd sé”.

Hoe was ’t nu weer?

Toen ik de voorbije week in een reactie vermeldde dat sommige logs, die ik in een hik en een wip klaar had, soms meer succes hadden dan wel overdachte logs, kon ik ook gezegd hebben dat die eerste hogere ogen gooiden.

Maar die vermelding over die hik en een wip liep niet van een leien dakje, want ik herinnerde me het woord “hik” niet meer.

Ik ging bij Luc te rade. Die kende de uitdrukking niet, maar hij zei wel dat hij me al wel: “op een sakker en een vloek” had horen gebruiken, maar dat wou ik niet in dat log. Ik was die dag niet in de sakker en vloek modus en wou gewoon weten welk woord ik nu bij die wip was vergeten.

Dus ging ik googelen en vond de nodige uitleg bij de internetpagina waar ik liever niet meer naar verwijs, waar men het dan meer had over: “In een wip en een flik”, maar zo zegden wij dat niet, maar gelukkig stond die hik er ook bij.

Daar stond dan wél nog een uitdrukking bij, die wij ook gebruikten, namelijk: “Op een ik en ne gij”.

En bovenstaande titel dan? Ik heb luidop zitten uitproberen of ik eigenlijk de “H” aanblaas of niet. En Luc keek of hij het in Keulen hoorde donderen. Meestal blaas ik ze aan, zo blijkt. Zo af en toe, in bepaalde gevallen, niet.

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, want ooit heb ik gezegd dat ik het minder over taal ging hebben en nu staan er op korte tijd meerdere logs over of met verwijzingen naar taal.

Uitgelichte afbeelding:

Bloesems in de regen

Hadden we vorig jaar “Bloesems & Bubbels“, waar we te voet naartoe konden, en de Bloesembar van de Vriendenkring Brandweer, waar we ook te voet naartoe konden, kregen we dit jaar de Bloesemtocht met bar van de vrienden van de brandweer, waar we dus ook te voet naartoe konden.

We zouden gaan, al zou het regenen. We zouden gaan al moesten we daarvoor de Conijnepijp trotseren. Die staat zo vermeld op een map op Facebook1, maar wordt door Luc Parijs-Roubaix genoemd.

(Lees verder onder de foto)

De voorbije week echter toen we naar de Beemden gingen liepen we over het geheime weggetje en zagen dat het omgeploegd was, waardoor dat “te voet” ineens meer op een tocht over de Avenue Brektabiejen ging lijken.

(Lees verder onder de foto)

Met de auto misschien? Mogelijk kon er geparkeerd worden bij de Boerenbond, die nu Arvesta heet, maar zeker was dat niet.

Wat wel zeker was, was dat een lekkere kriek -of twee- drinken niet aan te bevelen zou zijn, niet als we te voet over die niet al te beste -nu natte- wegen moesten en dat in het donker, maar ook niet als we met de auto zouden gaan.

En dan las Luc voor dat de organisatie botten of wandelschoenen aanried en de moed zonk me in mijn binnenhuissneakers, weggespoeld door de regen die kletterde tegen de ruit.

Er komen nog weekends, maar dan zonder bloesemtocht en daarom niet alleen voor de brandweer maar ook voor jeugdbewegingen. De bloesems zien we zo. De bloesembar zullen we wel eens op een ander moment bezoeken, mogelijk elk komend weekend wel een keer.

____________________
1 Facebook

Over koud en warm

Zo sprak ons elektrisch deken:
De winter is verstreken
Mijn werktijd zit er op
Ik stop!

Zo sprak de lentewinter boud:
Pas maar op, ik word weer koud
Lekker guur en erg kil
Ik ril!

Zo sprak de grote winkelketen:
Dat heeft in stock gezeten
In de winter, niet nu
Tedju!

Zo sprak men bij de bollekes:
Hier loopt het op rollekes
Kom maar op en bestel
Jawel!

[© ms – 18 april 2024]


person lying on sofa

Domme dingen doen dwaas denken

Wat me al meer opviel bij het bekijken van Amerikaanse films en reeksen is, dat wanneer ze onverwachte gasten over de vloer krijgen, die altijd op de zetel mogen of moeten slapen, zelfs als de bewoner er goed voor zit of ronduit stinkend rijk is.

En dan vraag ik me af of ze in Amerika maar één slaapkamer hebben.

Maar nu laatst -en dat twee keer op rij- lag de eigenaar gewoon op de zetel te slapen en dat zonder dat hij/zij zat was.

En dan vraag ik me af of ze in Amerika geen bedden hebben.

En dan weet ik wel dat dat soms gemakshalve -voor de opnames dan- gebeurt. En dan weet ik wel dat dat soms gebeurt om bepaalde gebeurtenissen uit te lokken. Maar als het te vaak gebeurt doet dat wel een beetje afgezaagd aan en gaat een mens zich domme dingen afvragen.

Dat is een beetje als een geschreven stuk waar je in één zin drie keer het woord “gebeurt” en één keer het afgeleide “gebeurtenissen” kan vinden. Dat gaat ook al gauw als zagen klinken.

Uitgelichte afbeelding:

    Photo by Pixabay on Pexels.com. Deze werd een beetje bijgesneden op Wizzewasjes.



Varkens, Bokrijk, foto’s en taal

Blijkbaar voel ik me niet zo slecht in het varkenshok, ik blijf er namelijk mee bezig. Toen ik met die varkensrijmelarij doende was en zuchtte: “Poeh! Welke uitgelichte afbeelding ga ik daar nu weer bij zetten” antwoordde Luc, ondanks dat het niet vragend bedoeld was, met: “Moet je nog varkensfoto’s hebben?” en dat deed een belletje rinkelen.

Plots herinnerde ik mij ons bezoek aan Bokrijk van lang geleden, waar de varkens zich in volle buitenlucht te goed hadden gedaan aan modderbaden. Na enig opzoeken vond ik dat dat 24 september 2017 was geweest en ik herinnerde me ook dat ik nooit iets met die foto’s had gedaan.

Dat deed ik dan maar bij de update over de verloren en teruggevonden villanelle. Een paar van de andere foto’s gingen oudere logs opsieren, maar er waren er een paar waarvan ik het sunne vond om ze in de vergeten verleden tijd te gaan plaatsen, zeker die ene die me deed denken aan de uitdrukking: “Zo dom als het achterste van een varken”.

Eigenlijk ken ik het als: “Zo dom als het gat van een varken” en Luc als: “Zo lomp als het achterste van een varken”.

(Lees verder onder de foto)

Het verschil in dialecten is soms verwonderlijk, want in Lucs dialect betekent lomp ook wel dom.

Verder is er de evolutie in de taal. Waar wij oorspronkelijk “gat” gebruikten, mocht dat later niet meer. Het werd achtereenvolgens zitvlak, achterwerk en achterste. Billen gebruiken wij sowieso niet in die betekenis, denk ik.

Toen mijn dochter de eerste keer het woord “kont” gebruikte in mijn nabijheid was ik waarlijk in choc, want dat was maar pas een lelijk woord. Later merkte ik op dat het bij Nederlandse collega’s wel degelijk ingeburgerd was.

Het is dus normaal, er is niks verkeerd mee, maar toch krijg ik het niet gezegd … gelukkig wel geschreven.

Het blog in de dagindeling

Toen ik bij “De Dingen des Levens” las dat bloggen veel tijd nam heb ik eigenlijk pas beseft dat dat inderdaad zo is. Maar dan kan je afwegen of je het er voor over hebt of niet.

Er zijn mensen die een hobby hebben waar ze zoveel voor over hebben dat al het andere moet wijken en zo erg is het gelukkig niet.

Wel heb ik dagelijks een paar uurtjes over voor het blog. Eens uit bed en na het ontbijt begin ik er aan. Ik schrijf logs of zet enkele woorden of zinnen in concept of ik schrijf bestaande concepten verder uit. Ik neem de nodige foto’s die ik binnenshuis kan nemen en noteer welke ik elders moet nemen. De vroege ochtend vind ik het beste moment om te schrijven. Later op de dag zijn er andere besognes.

Eens de dag goed en wel in het zadel zit stap ik ofwel in mijn wandelschoenen of ik neem mijn zwemzak. Of we stappen in de auto en vertrekken op uitstap.

Daarna bedenk ik of ik er wil over bloggen of niet, of ik de foto’s wil tonen of niet. En dat houd ik dan voor de volgende ochtend.

Dat systeem zorgt er voor dat ik meestal toch wel enkele logs in voorraad staan heb voor inspiratieloze dagen of voor de vakanties die, zoals ik al meer vertelde, ook dagelijks van een log voorzien moeten worden.

In het reageren zie ik ook geen probleem, het kan in de ochtend, efkes na de middag of gewoon in de auto. Luc rijdt.

Het kan ook gebeuren dat, op een regenachtige dag, Luc plots vraagt of ik geen zin heb in bloggen, want dan wil hij graag naar Wielerclub Wattage1 kijken, of iets anders waarvan hij weet dat ik niet meekijk.

En dan doen we dat gewoon. Zo simpel kan het zijn. Maar de tijd is dan ook van ons.

Uitgelichte afbeelding: ____________________
1 VRT – url: Wielerclub Wattage

In duplo

Nadat mijn eerste smartphone, een Nokia op Windows, aan vervanging toe was en ik de aankoopprijs van de andere merken nogal aan de dure kant vond, wist een bevriende brandweerman ons te vertellen dat hij een Huawei had en daar zeer, maar dan meer dan content van was.

Ik kocht een Huawei en was daar zeer maar dan meer dan content van. We waren 2017.

Toen Lucs Nokia op Windows aan vervanging toe was, nam hij de Huawei over, omdat ik ondertussen heel wat telefoons had bestudeerd en vergeleken en ik een toestel wou dat meer mogelijkheden had bij het fotograferen. Al was er met die foto’s van de Huawei niks mis, getuigen daarvan zijn de foto’s op Lucs Instagram, zoals die hier in de zijkolom te bewonderen zijn.

De Samsung die ik in 2019 kocht is het exemplaar dat ik vorige november heb vervangen door een nieuwe. En de Huawei? Hij ging door, onverwoestbaar. Alleen jammer dat er geen updates meer kwamen en de eerste uitvallende apps al snel te verwachten zouden zijn.

Vorige dinsdag kon Luc niet meer tanken. De Xtra-app wou niet meer. Luc zei een beetje bozig dat er aan die telefoon niets scheelde alleen kwaaie wil van zijn makers. Maar hij begon al snel over mijn telefoon, of hij misschien niet best dezelfde zou kopen.

Dat Luc dezelfde telefoon als de mijne wil is eenvoudig te verklaren. Als er dan iets scheef zit, weet hij waar hij moet kijken voor de eerste hulp.

We zijn er woensdag om gereden en sedertdien is hij zijn wij een poos zoet geweest met het installeren van de nieuwe telefoon. Want Smart Switch met een oude Huawei ging niet zo vlot als Smart Switch tussen mijn twee Samsung-telefoons.

Achteraf keek hij met spijtige ogen naar de Huawei en zei: “Dat is toch altijd een goeie telefoon geweest, ja”. En dat kon ik alleen maar beamen.

Weggooien? Hoe moeilijk hebben wij het toch om iets weg te gooien. Hoe erg kan een mens gehecht zijn aan een ding. Ik kende het fenomeen.

De Huawei ligt nu bij de Samsung die ik in november heb vervangen.

Hobbelig Hageland

Denk aan 2020, aan Corona en lockdown en het ogenblik dat het weer wat vrijer werd en we weer in onze auto mochten stappen om elders te gaan wandelen. Toen zocht ik op het internet. En blijkbaar was die periode vruchtbaar voor al diegenen die hun wandelingen op RouteYou en andere platformen hadden gezet.

Ik vond een wandeling in Hoegaarden die “Hobbelig Hageland” was genoemd. We deden die wandeling. Enerzijds vonden we die meer dan mooi, anderzijds was er ontgoocheling omdat ze wat door enkele bebouwde straten van Hoegaarden liep.

Voorbije vrijdag, de toerkes blok van welk formaat dan ook een beetje beu, vroeg Luc of we die wandeling in Hoegaarden niet konden herdoen.

Ik googelde en vond ze niet, geen enkel resultaat, geen enkele overeenkomst. Tja, Covid hield onze wereld niet meer zo in zijn macht.

Het vergde me enig opzoekwerk, gelukkig vond ik de foto’s van toen en zodoende de datum terug waarmee ik op mijn Runtastic, die ondertussen Adidas heet, de wandeling terugvond en ze zelf opnieuw in gpx kon zetten.

En nog steeds vonden we ze mooi en we waren niet ontgoocheld omdat ze door enkele bebouwde straten van Hoegaarden liep, we wisten het al op voorhand. En het stoorde minder (ander hoorapparaat?) en we zagen meer t.t.z. we keken meer rond.

Ik heb de gpx opgeslagen, je weet nooit wanneer de zin ons bekruipt om ze nog eens over te doen.

pske van mske:

    Wie meer foto’s wil zien, kan ze nu op “In Beeld” bekijken.



Page 1 of 1163

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén