Reloaded…

~ dateabledaan ~ Een reactie plaatsen

healthy-heartDaanStatus in de tussentijd… “Dat ik het zo moet verwoorden, uhum.” Vriend, samenwonend, verloofd, getrouwd, kind en twee konijnen. Geschrokken? Hahah! Believe me, zo erg is het gelukkig nog niet, maar wat wel schandelijk is en waar ik me vooral enorm voor schaam en waar ik een belabberd gevoel van heb is dat ik zolang niet actief ben geweest. “Shame on me, I Know!” Maar drie weken geleden heb ik het licht gezien! “Really”. En ‘letterlijk’ ik heb echt het licht gezien, want ik was met een flinke dosis hapjes en een paar goeie borrels aan het genieten van een wonderbaarlijk boottochtje langs het fenomenale Amsterdam Light Festival, want ook ik mag niet achterblijven. Ja, Ja, een ‘netwerk borrel’ noemen ze dat tegenwoordig. Kan je, je het voorstellen? Onbeperkt drank, beetje ouwehoeren en dan varen! Hahah, wat een giller! ik had af en toe mijn wankele momentjes, maar ik ben er goed vanaf gekomen! Er liepen namelijk een hoop inspirerende, leuke en vooral ‘mooie’mensen rond, waarmee ik natuurlijk fantastische gesprekken heb gevoerd. Ik ben weer geprikkeld en zit bomvol uitbarstingen die op papier gezet moeten worden. Maar in dit geval op scherm, haha!

But what happend to me? Het daten, single zijn, genieten van het vrijgezelle bestaan wat ik echt wel voor lief nam. Daar heb ik afstand van gedaan. Bijzonder hea? Eerst nog met grote woorden “ik hoef geen vent, die heb ik niet nodig, ik ga mijn huis dus echt niet delen, ik vind het vrijgezel zijn wel prima zo”. Blablabla… En jahoor, zelfs ik, zelfs mijn grote waffel is te klein om zoiets te zeggen. Want mijn hart is toch echt veroverd door een prachtige man, die nu mijn rots in de branding is. Dit klinkt meteen allemaal als dikke kots, zeker als ik het zelf zou lezen van een ander. Haha. Dus ik houd het daar lekker bij. Maar wel een belangrijk dingetje, ik ben happy en daar gaat het om toch? Ik woon nu dus samen en ben in het bezit van twee super bunny’s, waar ik heel trots op ben. “Uhu, bunny’s zijn de shit”.

Waar ik nu echt van geniet en vooral helemaal stuk omga, zijn die momenten van. Hoe kan je dit nou doen of überhaupt zo bedenken om te doen. Ik noem het, het ‘mannen logica’. Met deze fantastische vent onder mijn panne maak ik echt hilarische dingen mee, die ik gewoon niet binnen deze muren kan houden, dus doe ik aan delen. Wel zo lief toch?

Met al mijn liefde zal ik blijven bloggen, alleen wordt het een tikkeltje anders. Maar anders is goed (vind ik). Mijn batterijtje is weer volledig vol, dus ik ben reloaded..

Oftewel, maak je borst maar nat!



 



			

			
						

	


			
				


	

			
In the Circle? Deel 2
		

				

						 ~ dateabledaan			 ~ Een reactie plaatsen					

				

		
Met een hartslag die ik in mijn tenen voelde bonken van nieuwsgierigheid en behoorlijk wat spanning in mijn lijf, liep ik met mijn google maps aan, richting de jongen onder dat grote neonlicht logo met ‘Club 8’. Hij stond relaxed tegen de muur geleund, met zijn hoofd naar beneden, alsof hij verdronk in zijn telefoon. Hij leek zo intens gefocust op dat kleine dingetje, dat ik dit een uitermate geschikte gelegenheid vond om het ijs is even goed te breken. Ik liep redelijk snel op hem af en prikte vervolgens goed hard in zijn zij met de woorden “Hi Stijntje! Nou het heeft even geduurd, maar hier ben ik dan! Haha!” Hij schrok op alsof hij een emmer water over zijn hoofd kreeg en begon spontaan te lachen. En ik dacht, “Zo… het ijs is gebroken, chill”.


Stijn kwam vaker bij ‘Club 8’, al beweerde hij wel dat hij twee jaar terug de laatste keer een voet had binnen gezet, oftewel, meneer had twee jaar lang niet meer gepoold. Dus dat was in mijn voordeel. Hij opende netjes de deur voor mij ‘de charmeur’ en liet mij vervolgens voorgaan op de trap. “Yeahh right, ik weet ook wel waarom, haha.” We liepen naar mijn idee wel tien trappen omhoog om eindelijk ‘Club 8’ binnen te treden. Maar héhé, daar waren we dan, in het fenomenale poolcentrum ‘Club 8’. Het was er goed donker, dus dat was gunstig. Dan vallen toch net die kleine onzuiverheden op je huid wat minder op. En heb je die smooth look, zo lekker!


Terwijl we naar de bar liepen, hadden we een gesprek over de standaard dingetjes. “Moest je lang reizen? Kon je het makkelijk vinden?” Waarop ik wel gewoon netjes antwoordde, maar eigenlijk zoiets had van: “Dat weetje toch! Trein gemist, verlaat.. helemaal kut”. Maar goed, Stijn bestelde het drinken en vroeg om een setje ballen, waarop de bar dame zei: “Jullie mogen naar tafel 13”. Dus ik reageerde meteen als grapje “Oh, fijn! Dit wordt dus echt een kak date”. Wat Stijn blijkbaar niet zo leuk vond, want zijn gezicht sprak echt boekdelen. Terwijl ik juist helemaal stuk ging om mijn ‘oh zo goede’ grap. Ja, het was een lichte domper, maar dat terzijde. Met opgeheven hoofd liep ik naar de pooltafel en begon ik lekker sarcastisch op te scheppen over hoe goed ik wel niet was en dat ik heel vaak gepoold had op stage een aantal jaar geleden. Dus meneer moest niet denken dat hij zomaar even ging winnen. Ik dacht namelijk dat deze tactiek zou werken, maar helaas. Stijn moest wel afstoten van mij, want daar was ik dan niet zo’n held in. Hij legde secuur de balletjes op tafel, liep naar de andere kant, ging er even professioneel bijstaan en haalde flink uit, (voor zijn doen dan) waarop ik weer keihard begon te lachen. Want wat gebeurde er, die harde stoot was zo zacht dat er misschien 4 ballen waren weggerold en de rest lag nog heerlijk op een kluitje vastgeplakt aan de zwarte bal. Ja, je kon mij weer opvegen. Zo balde we er wat op aan en liepen de gesprekken vlot, vloeiend en met veel humor. Eigenlijk was het qua date, best wel een goede date. Maar toch had ik vanaf het begin al zoiets, nee. Hij had iets, wat hem niet leuk maakte. Of het nou zijn stem was die te zwaar klonk voor dat kleine postuurtje van hem of dat hij eigenlijk te saai was door wat hij mij vertelde. Ik kan er nu nog steeds geen vinger op leggen. Wel weet ik dat het hem gewoon ‘niet’ was.


Met dat idee in mijn achterhoofd, kwamen de poolsessies ook wel tot hun eind en vroeg Stijn of ik nog een drankje wilde doen bij een ander tentje. De avond was nog jong dus ik vond het wel een plan, want het was absoluut gezellig. Een paar wijntjes en biertjes verder, was meneer zijn gegaap behoorlijk aan het camoufleren en kostte het hem steeds meer moeite om dat niet op te laten vallen. Ook al had ik het een uur geleden al opgemerkt, vond hij het nu tijd om zich toch te verontschuldigen: “Sorry hoor, ik heb gewoon een lange dag gehad.” Waarop ik antwoordde: “We kunnen er ook gewoon lekker een eind aan breien hoor, ik moet morgen ook vroeg op (not).” Omdat Stijn de wijntjes en het poolen had betaald, vond ik het wel zo netjes om deze bon van maar liefst 5,70 op mijn rekening te nemen. “Wat een geld! Haha!” Om 01.30 liepen we richting zijn fiets, want die vijf minuten die hij van ‘Club 8’ vandaan woonde vond hij wel echt ‘te ver’ om te lopen. Ondertussen had mijn telefoon zijn laatste adem uitgeblazen en kon ik er niet zo veel meer op doen of bekijken. Op dat moment verlangde ik zwaar naar mijn telefoon die het niet meer deed. Ik vond het namelijk oh zo handig om met het OV heen te gaan en dan heb je ook zo’n moment dat je weer met het OV terug moet en dat moment was aangebroken. Eenmaal bij Stijn zijn fiets gearriveerd keek hij heel lief voor mij of er überhaupt nog iets reed. Waarop hij mij de volgende mogelijkheden gaf: “Nou Daantje, er zijn wegwerkzaamheden in de Schiphol tunnel, dus eigenlijk zijn alle mogelijkheden met bus.” Ik keek hem aan met ongeloof en dacht, “Wauw. Heb ik dit!”. De busmogelijkheden hadden allemaal een reistijd van minimaal twee uur, terwijl het stukje maar 30 min kost.


Ik stond voor een keuze. Twee uur reizen om uiteindelijk in mijn eigen bedje te liggen. Naar de stad gaan en de laatste paar uurtjes uit te zitten in de vorm van een dansje, drankje en doorgaan totdat de ochtendtrein weer rijd. Of bij Stijn blijven slapen en morgenochtend naar huis reizen. Waarop ik in eerste instantie de keuze maakte om gewoon de stad in te gaan, ik dacht, dan maak ik vast wel weer wat mee. Maar Stijn vond dat een idioot idee en bood mij aan om bij hem te slapen. “Oké Stijn, prima, maar slapen is wel slapen. Alleen op die voorwaarde blijf ik slapen.” Hij begon te lachen en zei: “Ja natuurlijk!” Dus ik sprong bij Stijn achterop en er ging vervolgens van alles door mijn hoofd, want stel hij was ‘echt leuk’ geweest en ik voelde een aantrekkingskracht dan was het heel anders geweest. Maar omdat ik de lichamelijke aantrekkingskracht niet voelde was het voor mij niet meer dan dit, gewoon een leuke date. En zag ik het slapen als een noodoplossing, omdat ik zelf te lui was om zolang te moeten reizen en eigenlijk meer naar slapen verlangde dan een nachtje doorhalen.


Bij Stijn aangekomen, zette hij zijn fiets weg en keek ik naar een prachtig gebouw en dacht, “wauw, woont meneer hier?” Stijn opende de deur en ik moest twee trappen omhoog, het was een smalle trap wat je veel ziet in herenhuizen. De trap kraakte, het gebouw was oud en hij liet mij binnen in zijn schattige woning. Uit nieuwsgierigheid liep ik meteen naar een heel retro radiootje. Dat ding was heel erg cool en trok meteen mijn aandacht, zijn woning was klein, schattig, rommelig en hij had totaal geen smaak. Het was een bij elkaar geraapt zooitje waarvan ik alleen de eetkamerstoelen mooi vond. Ik trok mijn jas uit en plofte op zijn bank neer, hij vroeg of ik een kopje thee wilde en waarop ik zei: “Zit daar dan ook een koekje bij?” Haha, want ik had weer is honger. De nachtelijke trek. Stijn kwam met thee aanzetten en ging naast mij zitten op de bank. We bleven nog even kletsen, waarop ik na een halfuurtje babbelen vroeg: “Zullen we gewoon lekker gaan slapen?” Stijn vond dat wel een plan en vroeg of ik een T-shirt van hem wilde lenen voor het slapen (best wel lief). Hij gaf me een shirt en liep weer richting de slaapkamer. Ik stond in de woonkamer en vond dat een prima plek om mij even snel om te kleden, dus ik switchte snel van outfit, trok het shirt van hem aan en kroop heel snel naast hem in bed. Ik zei nog iets van: “Ik ben heel saai hoor, dus ik ga nu wel slapen. Slaap lekker!” En zo geschiedde, ik sliep als een roosje en er is eigenlijk niets gebeurd.


Wat vond ik dat heerlijk wakker worden. Het gevoel van, niks gedaan, gewoon geslapen. Al was dat gevoel van korte duur, want niet veel later werd Stijn wakker en probeerde hij een soort van sexy zoen uit te halen? Uhm.. even voor jullie weten, ik had mijn tanden niet gepoetst, had alcohol op en meneer ongeveer hetzelfde en dan met bier. Die ochtendbakkes was dus niet echt heel fijn om tegenover me te hebben, al bedoelde hij het lief. Ik voelde me een soort van schuldig en gaf hem een snel klein kusje, waarop hij bij mij half zijn tong al naar binnen duwde. Ik was er snel klaar mee en zei: “Ging jij geen koffie zetten?” Thank god, stond hij snel op en was hij aan het rommelen in de keuken. Waarop ik een sprint zette naar de woonkamer om weer een snelle kleding switch te maken. Ik had nog net niet mijn shirt over mijn hoofd en Stijn stond heel schattig met twee kopjes koffie voor mijn neus. “Ook hallo”. Ja, ‘that awkward moment’. Ik trok mijn shirt snel verder en pakte het kopje aan. Ik dronk netjes mijn bakkie op en vond het wel tijd om te gaan. Stijn was zo aardig om te kijken hoe laat mijn tram zou gaan en hoe ik moest reizen en liep vervolgens mee naar de halte. Onderweg zei hij: “Daan, ik vond het echt super gezellig! Hopelijk zie ik je snel weer.” Waarop ik zei: “Ja, leuk gezellig. We houden contact, ik laat je wel even weten hoe en wat.” Maar ik dacht eigenlijk, “Nee, sorry. Ik vond het leuk, maar niet voor een tweede date.” Ik kreeg het gewoon niet door mijn strot heen, om dat nu zo tegen hem te zeggen. Dat had hij toch niet verdient door zo lief te zijn. Dus ik moet nu nog even plannetje bedenken hoe ik dit netjes afhandel.


Iemand tips?



		
	
			

	


			
				


	

			
In The Circle? Deel 1
		

				

						 ~ dateabledaan			 ~ Een reactie plaatsen					

				

		
tumblr_m2j3auOXik1rr3l61o1_500Afgelopen vrijdag was het weer zover. Ik had weer is een ‘date’. Wat een vreselijk woord is dat toch eigenlijk. Bij het uitspreken, typen of hoe ik het ook wil verwoorden krijg ik al hartkloppingen. Als ik de vraag van een jongen naar mijn hoofd krijg met: “Daantje, zullen we daten?”. Gaat het in mijn hoofd als volgt: “OMG, Whaaatt, oké een date, ademhalen! Gadverdamme, als hij verder maar niks van mij wilt, gewoon een drankje, echt, that’s all! Fuck, als hij maar niet ‘opzoek is’ Bleehgg… Ik en een relatie? Uhh, nee! No fucking way.. Samenwonen en shit.. nee, nee, nee, dit is mijn eigen leven en mijn huis. Ik heb echt geen plek voor een man. Dikke doei.


Een andere verwoording van deze gedachtenspinsels noem ik ook wel doordraaien. Waarom ik dit doe? Ik heb werkelijk geen flauw idee. Misschien, omdat ik stiekem nog helemaal geen zin heb om aan iemand vast te zitten. Gewoon even lekker genieten van mijn vrije bestaan, daar is niks mis mee toch? Niemand hoeft mij te vertellen wat ik wel en niet mag doen, dat bepaal ik volledig zelf. Dat is namelijk wel het heerlijke aan single zijn.


The Friday:

Oei.. 20.15! “Daan, je moet nu echt weg!” Nog even de laatste check in de spiegel, lipstick netjes? Rokje goed? Haartjes perfect? Yes, I was ready to go! Ik deed de deur achter me dicht, liep richting de lift, begroette nog even mijn sexy buurman en daar ging ik dan. Op mijn fijne scooter richting station, muziekje aan, zonnebril op en lekker met mijn haren door de wind voor die zogenaamde ‘nonchalante look’ en geloof mij, die werkt! Op het station ging ik nog even snel langs de kiosk voor de broodnodige kauwgom en een heerlijke lion reep. Met mijn trotse nieuwe bezittingen keek ik op mijn horloge en “KAK! 20.33!” In een gevaarlijke sprint met een halve lion reep in mijn mond, grabbelend in mijn tas op zoek naar mijn chipkaart legde ik een heel parcours af richting het juiste perron. Want als ik ergens een hekel aan heb is het wel te laat komen en die trein mocht ik dus echt niet missen! “Kom op Daan, chopchop, sneller die trap op!” Terwijl ik de trap op rende, hoorde ik de trein al aanrijden “Oké deze ga ik halen.” Het fluitsignaal ging af, ik legde mijn laatste eindsprint af naar mijn uiteindelijke doel en floepte net tussen de deuren heen. “Hoppa, je hebt het gewoon geflikt, lekker bezig Daan.” Met flink gehijg, strompelde ik naar een fijn zitplekje bij het raam om even op adem te komen. “Zo, ik zit! Wat ik allemaal wel niet over heb voor een date, kanonnen.” Ik werkte die laatste hap van mijn overheerlijke lion reep naar binnen, stopte er een kauwgompje achteraan en vond ik het tijd om Stijn even te appen dat ik onderweg ben. Want Stijn was ‘de gelukkige’ vanavond. Of eerder het slachtoffer? Haha..


“Stijntje, ik zit hoor! Ik ben om 21.00 bij Club 8”. Mijn treinrit duurde uiteindelijk iets langer dan gepland, want omdat ik zo heerlijk aan het appen was met Stijn vergat ik in ‘Amsterdam Sloten’ uit te stappen. Niet veel later tot ik mij dat besefte hoorde ik zowaar: “Volgende station Zaandam”. Je had mijn hoofd moeten zien, ik kon letterlijk mijn schoenen opvreten, twintig keer met mijn voorhoofd tegen het raam slaan en nog even stampvoeten als een klein meisje die niet haar zin kreeg. Beeld je het in? Een heel lelijk hoofd dus. “Nee, serieus?? FML, heb ik dit! Heb ik zo gestrest om die bagger trein te halen, vergeet ik uit te stappen. Wauw, dit is echt dom. Oh, en typisch iets voor mij.” Met mijn goede gedrag, een zware ‘shame on me’ en een handje voor mijn hoofd kwam het volgende berichtje bij Stijn: “Nee! Ik ben echt dom. Halte gemist! Godver, ik was teveel afgeleid. Wauw. Ik ga nu naar Zaandam, shame on me. Uhh, ik pak de eerste trein terug! Jezum wat voel ik mij blond! Zie je straks? Sorry..” Gelukkig was Stijn nog chill thuis, want deze ras Amsterdammer woonde op 5 min. van ‘Club 8’. Die mazzel had ik en meneer reageerde heel relaxed: “Johh, rustig aan hoor, ik zit nog thuis, anders ga ik alvast wat oefenen met poolen, hahah, dat is zo kansloos.”


Je zult wel denken, ‘Club 8’ klinkt best fancy, maar het was helaas alles behalve fancy. Eerder een doorgewinterde oude lullen kroeg, met teveel afgerachte pooltafels en teveel oude, lelijke mensen. Man, man, en het stonk, niet te harden!


Maar dat terzijde, ik was ondertussen aangekomen op de plek van bestemming en moest nog een stukje lopen tot ik bij ‘Club 8’ voor de deur stond. Terwijl ik die kant op liep, zag ik onder dat grote neonlicht logo met ‘Club 8’ een jongen staan, die verdacht veel leek op de jongen van de foto’s. Nu denk je misschien, welke foto’s? Ken je deze jongen dan niet? Om heel eerlijk te zijn, heb ik weer iets nieuws uitgevonden, al is het eigenlijk helemaal niet nieuw. Maar voor mij is het nieuw en ben ondertussen best een actief lid. Het heet: ‘The InnerCircle’. Wat dat is? Het is echt een zalige datingsite! Er zitten tal van mannen op die ontzettend interessant, sexy, slim en leuk zijn en dat allemaal in de regio Amsterdam. Helemaal handy en je kan alleen uitgenodigd worden via een ander lid, dus dat is top! Je bepaalt zelf wie je uitnodigt en naar mijn optiek is het een hoog gehalte met mooie mannen. Plus het heeft zoveel meer inhoud dan Tinder. En zo kwam ik ook op Stijn uit, al was Stijn niet eens de meest sexy man waarmee ik een gesprek voerde, maar wel een man waarmee ik de leukste gesprekken had. Er zat zoveel humor, sarcasme en droge zooi in dat ik tijdens iedere chatsessie gevouwen lag om de nietszeggende, grappige opmerkingen. En dat zegt toch iets. Zo besloot ik dat Stijn wel een ‘date’ waardig was.


Nieuwsgierig hoe die date met Stijn nou echt is verlopen? Het is echt hilarisch! Maar, dat vertel ik jullie morgen uitgebreid.. Gemeen hé?


 


 


 

			

	


			
				


	

			
Dates & Cookies
		

				

						 ~ dateabledaan			 ~ 2 reacties					

				

		
cookie-monster

Eigenlijk ben ik een behoorlijk date monstertje en kan ik er stiekem ontzettend van genieten. Daten zie ik eigenlijk als een pak koekjes, ik neem mijzelf voor, ik neem één koekje, uiteindelijk volgt nummer twee en misschien ook wel nummer drie. Ik weet ook wel dat nu het moment is om te stoppen, maar die drang naar een vierde is zo intens groot. Het kost mij zoveel moeite om ervan af te blijven en helemaal als dat koekje zo goed smaakt! Oké, ik denk wel even heel goed na, maar de smaak is zo onweerstaanbaar lekker dus oké, vooruit, nog eentje dan. Terwijl ik een filmpje zit te kijken en mijn handen maar blijven afdwalen naar dat pak, kom ik er na flink wat pijn in mijn buik, misselijkheid en spijt achter dat ik het pak volledig heb leeggegeten. “Hm.. shit, nu al leeg? Of is het eigenlijk wel goed zo? Oké Daan, over naar optie één: een nieuw pak openen, gewoon voor de afwisseling van de smaak toch? Of toch optie twee: luisteren naar je lijf. Ik heb buikpijn, ben misselijk en had net nog spijt? Misschien is optie twee toch beter, voor nu dan.”


Waarschijnlijk denk je, wat een idiote vergelijking, maar zo gaat het bij mij ongeveer, alleen mag je de koekjes vervangen voor dates. Moeilijk te geloven vind je niet? Waar die buikpijn, misselijkheid en spijt vandaan komen, is meestal omdat ik er vaak na een aantal koekjes (dates) achterkom dat het toch niet ‘meant to be’ is. Alsof ik dus toch een nieuwe smaak (jongen) had moeten uit proberen. Eigenlijk waren al diezelfde koekjes (dates) allemaal verspilde moeite, alleen het is gewoon zo lekker (hij is zo leuk). Hij heeft ook echt wel zijn pluspunten, maar nee Daan, dit gaat toch niet werken.” Ik maak mezelf dan zo aan het twijfelen, dat ik heel veel moeite heb om een juiste keuze te maken. Gelukkig kies ik dan wel altijd voor mezelf, want als ik een ding heb geleerd.




Hoe lekker dat koekje ook is, soms is het beter om de verleiding te weerstaan.

			

	


			
				


	

			
Tinderboy
		

				

						 ~ dateabledaan			 ~ 1 reactie					

				

		
tinder_girl

Paasweekend. Je hebt er of een bloedhekel aan of je houd ervan. De saamhorigheid met familie kan voor sommige heel erg goed uitpakken of juist niet.


Hoe dit bij mij zit? Mijn mama is altijd jarig voor Pasen en dat is natuurlijk al een feest! Het enige waar ik moeite mee heb op dat soort verplichte bijeenkomsten. Waar ik ook al mijn leuke (vervelende) ooms, lieve (irritante) tantes en gezellige (geïnteresseerde) vrienden van mijn ouders weer zie, is dat er altijd de vraag naar mijn hoofd wordt gesmeten met: “Daan, waar is je vriend?” Alsof mijn hele leven daar om draait. De buitenwereld heeft het vaak moeilijker met het feit dat ik nog niet verschijn met de man van mijn dromen op een verjaardag dan ikzelf. Het standaard antwoord wat ik nu al vijf jaar op rij geef is: “Die is er niet zoals je ziet, ik ben nog steeds heerlijk vrijgezel en ik geniet daarvan!” Punt.


Goed, dat was mijn portie verjaardag gezelligheid. Maar ik had jullie beloofd om mijn date van afgelopen week te delen. Dus dat ga ik bij deze dan ook doen. Maar ik begin natuurlijk wel even bij het ‘echte’ begin.


Ik had heerlijk gegeten en ik plofte met mijn goed gevulde buik even lekker op mijn bank neer. “Hm… wat ga ik is doen, tv kijken? Muziekje?” Uiteindelijk een lekker muziekje op en mijn geliefde telefoon in mijn hand, zo ik zat. “Is even kijken wie ik kan lastig vallen met mijn saaie avond. Ach, weetje wat, ik ga gewoon is kijken op Tinder. Daar ben ik al in tijden niet meer actief op geweest, dus even zien wat voor vlees er nog te keuren valt.” Ik was lekker bezig met swipen, swipen en nog eens swipen. Maar heel eerlijk, negen van de tien jongens die tegenwoordig nog op tinder zitten, zijn verschrikkelijk. Daar bedoel ik mee, het zijn de laatste restjes die denken dat het nog nut heeft om eraan te beginnen. De kliekjes die je liever weggooit dan op eet. Maar soms heb je geluk, dan zit er tussen al die vieze kliekjes best een lekker bakje, die nog de moeite is om op te warmen. En voilà, MATCH! Dat blijft toch het leukste wat er is. Je swipet naar rechts en ‘bam’, je hoeft niet meer onzeker te zijn of hij je wel aantrekkelijk genoeg vind, want we hebben het hier wel over Tinder. Oftewel vlees, lekkerder vlees en echt zalig vlees! Ik verkies dan toch vaak het zaligste stukje.


Zo begon mijn avontuur met Neill, de fresh tinderboy. Al zat hij wel al een tijdje op Tinder, maar net als ik, behoorlijk tindermoe. Dat houd in dat je af en toe een periode pauze neemt, omdat er letterlijk niks is waar je überhaupt de moeite voor wilt doen om mee te matchen. Maar nu hadden wij elkaar gevonden. Klinkt best romantisch toch? Moet je wel even wegdenken, dat het met één handschuif beweging ging naar rechts. Maar oké, het idee is er.


We begonnen heerlijk te tinderen, over van alles. Eigenlijk ging het over weinig, maar de humor was er en dan heb ik er al snel een goed gevoel bij. Na drie dagen tinderen, wat serieus lang is voor mij, gingen we over op stap twee. De Whatsapp fase, heel spannend! We bleven heerlijk contact houden en het ging eigenlijk wel lekker. De vragen vloeide, de humor bleef en heel belangrijk, de random momentjes van “hee, hoi” kwamen steeds vaker. Tot het uiteindelijke moment van radiostilte. Helaas gebeurd dit bij mij altijd en weet ik eigenlijk niet de reden waarom dit zo is. Maar oké, na drie weken lang niks, noppes, nada dacht ik, laat ik maar gewoon iets sturen. Dat was letterlijk deze: “Leukerd, wij hebben echt zulke fijne gesprekken samen. Je lust er wel pap van hea! Anders moeten we gewoon overgaan op een echte date. Zou best leuk zijn, want het contact is zo intens.” Het duurde even voordat ik een reactie kreeg, welgeteld één dag en dat is lang! Hij moest vast even nadenken over een goed antwoord en die kreeg ik: “Hahaha, Daantje! Ja, de gesprekken lopen niet echt zoals ze moeten gaan he? Maar ik ben voor! Wanneer kan je?” En kijk, zo doet Daantje dat. Af en toe moeten wij vrouwen gewoon een beetje stom, grappig doen en dat blijken mannen dan weer erg te waarderen. Ik vind het helemaal prima! En zo kwam de avond waarop we hadden afgesproken steeds dichterbij.


“Trriiiiinnggg..” “Triiinnnngg..” “Shit, hij is er nu al! Kakzooi, ik wilde nog even de kaarsjes aansteken, want dat kan ik echt niet doen als hij al zit. Nja, oké fuck it, dan niet. Parfum? Check. Jurkje zit goed? Check. Haar genoeg volume? Check. Nou, daar gaan we dan!” Ik deed langzaam de deur open en voor mij stond daar een prachtige jongen. Een roodkleurig baardje, fijn gezicht, strakke kaaklijn, petje op, lang, slank, gespierd en twee prachtige doordringende ogen. Ik moest even slikken en ik zei letterlijk: “Je bent een Ginger! Ha, Cool.. Nou kom maar binnen in mijn crib!” en hij begon keihard te lachen. We gaven elkaar een knuffel en de standaard drie kusjes op de wang, zo lekker degelijk vind ik dat. Het ijs was dan wel meteen gebroken door mijn fantastische opening, maar de eerste paar minuten bleven wel wat

ongemakkelijk. Maar wat wil je, iemand die je eigenlijk niet kent, alleen vanaf een telefoonscherm, waarvan je alleen foto’s hebt gezien en waarmee je de keuze maakt om thuis af te spreken. Ja, dat is gewoon even spannend.


De eerste paar minuten was het meer een beetje rondkijken, jas ophangen, rondleiden en uiteindelijk zeggen: “Joh, ga lekker zitten! Wat wil je drinken?” Gelukkig had ik mijn voorraadkast goed gevuld en was ik op ieder antwoord voorbereid. De keuze van meneer werd uiteindelijk bier, wat heel verassend was en de eerste woorden gingen over zijn reis naar mij, die gelukkig

veranderde in wat meer diepgaande zinnen. Ondertussen vloeide de biertjes en wijntjes rijkelijk en werd het steeds gezelliger. Van een drukke Neill, die niet wist wat hij met zijn handen aan moest en steeds maar naar zijn voeten greep (dat klinkt heel raar). En geloof me, dat was het ook. Naar een chille, rustige jongen die van grootspraak, eigenlijk een klein hartje bezat (zoals de meeste mannen). Naarmate de avond sleet, werd het laat. Zo laat, dat hij niet meer met de trein terug kon naar huis, omdat de treinen niet meer reden om dat idiote tijdstip. Hij kwam ook niet echt uit de buurt en daarom bood ik hem aan om te blijven slapen, want ik vond het goed lullig dat we beide de tijd waren vergeten. Dat soort dingen gebeuren nou eenmaal als het gezellig is en we gaven ons beide maar over aan de avond en ochtend die we samen verder zouden vullen. En dat was chill, zo chill, dat we beide op een wel ‘heel’ chill punt uitkwamen.


Hij is dus blijven slapen en dit zegt denk ik al genoeg. Ik ga nog even bedenken of ik jullie de ‘dirty details’ in de toekomst ook ga vertellen, maar daar moet ik voor nu nog een beetje in groeien, so don’t blame me!


Laat ik het zo zeggen, we hebben heerlijk van elkaar genoten en hoe het contact nu is?


Hij blijft een Tinderboy.

			

	


			
				


	

			
Spiegeltje.. Spiegeltje..
		

				

						 ~ dateabledaan			 ~ 2 reacties					

				

		
tumblr_mh0g628dH21rscvrzo1_500Het is 22.20 en ik luister naar hartverscheurende pauper liedjes, ik ben 2 pakken koekjes verder (as usual), heb geen behoefte aan slaap en walg van mezelf.. ken je dat gevoel?


Vanavond ben ik in zo’n bui dat ik nu al geen zin heb in morgen, ik voel mij dik, lelijk en ga na hoe ik hier morgen over denk. Oké, best handig om te delen wat er morgen dan op mijn planning staat.. drie keer raden, een date!

Ik kan mij dus nu al druk maken over het twintig keer heen en weer lopen van mijn kast naar de spiegel. Wetende dat ik weer een keuze moet maken tussen een hip, sexy of casual outfit. Gadver bah.. soms kost alleen het denken aan mij al moeite. Meestal doe ik een soort poging tot een combinatie van alles, al weet ik niet of dit nou tot het gewenste effect leid. Op het moment dat ik met mijn panty aan, een broek half op mijn knieën en 3 shirtjes in mijn hand toch nog bedenk dat ik misschien beter een rokje aan kan doen, ik mij best wel besef dat ik nu hulp wil. Misschien wel van een sexy personal shopper die mij precies verteld wat ik aan moet doen, wat mij goed staat en waar mijn pluspunten zitten. Die ik dan net door dat shirtje, rokje of broekje nog mooier kan accentueren. Gewoon dat momentje dat hij mij even helpt met de perfecte outfit, mijn haar aan de kant schuift om dat knoopje goed vast te maken en daarna verleidelijk aankijkt om te vertellen dat ik er fantastisch uit zie. “You are ready girl!”


Wauw, sorry.. ik dwaalde even af. De outfit dus, een cruciale factor bij een date. Morgen zal ik zeker niet dunner zijn dan vandaag, dus ik zal nog steeds geen zin hebben in dat gehannes over wat ik aan moet. Al hoop ik stiekem dat het minder eten van morgen mijn pakken koekjes compenseert van vanavond. Dat mijn buikje toch minder is omdat ik niet die Tony reep heb (op)gegeten. Echt, daar zouden ze stickers voor moeten geven.


Ik kan je nu al een glimp geven over hoe het morgen zal gaan. Ik app waarschijnlijk de hele dag half bakken met de jongen in kwestie of helemaal niet, altijd hetzelfde liedje. Dan zit ik mij uiteindelijk zwaar op te vreten aan het feit dat hij niet appt, maar ik ga ook zeker niks sturen. Dikke doei, hij wilde meeten met mij en ik blijf de koele Daan die het niets interesseert (al kost mij dat behoorlijk wat moeite). Maar koel is koel. Ik houd de klok in de gaten en zie dat het bijna tijd is om richting huis te gaan, halleluja de maandag ook weer overleefd! “Bzzzz.. Bzzzz..” Kijk is aan, een berichtje van meneer om 17.30: “Hee vrouwtje, gaat vanavond nog door?” Ik om 18.30: “Hmm… even denken, volgens mijn agenda hadden we een date, toch?” Hij om 18.32: “Wat gaan we doen daantje?”


Serieus? ‘Wat gaan we doen daantje?’ Oké, even voor de duidelijkheid, als ik ergens een bloedhekel aan heb is het die idioot stomme vraag! Dat meent hij toch niet? Als een jongen een poging doet om dat tegen mij te zeggen ben ik er al helemaal klaar mee. Veeleisend misschien, maar hee.. als een jongen mij vraagt om een date waar ik al half bakken zin in heb, dan laat ik hem lekker het werk doen. Dat houd in: Het bedenken van een awesome date. Kan hij dit niet? Is hij mijn energie zeker niet waard. Heerlijk om zo hard te zijn, hehehe..


Uiteindelijk negeer ik hem na zo’n stomme vraag of stuur ik nog even een berichtje met “Pannekoek” en daar blijft het dan bij. Één ding is wel zalig, ik hoef geen moeite meer te doen om mijn vetjes weg te werken, te bedenken wat ik aan moet, mijn hoofd op te lappen of mijn stralende lachje op te zetten. Thank God! Tijd voor een nieuwe.. date?


Dit is dus een invulling van hoe het morgen zou kunnen lopen, maar het loopt altijd anders dan verwacht. Ik ben benieuwd wat er uiteindelijk echt gebeurd.


Jij ook?

			

	


			
				


	

			
Dateable Daan..
		

				

						 ~ dateabledaan			 ~ Een reactie plaatsen					

				

		
“Nee Daan, heb je dat echt gedaan?” “Ja-ha waarom niet?” “Maar was je dan niet bang dat het super awkward werd?” “Nee joh, ik heb een super leuk avond gehad en heb zelfs nog de taxi gepakt naar Haarlem, daar een tentje in geweest en uiteindelijk de hele avond heerlijk gedanst. En ja, helemaal alleen.”


Het is maandagochtend 9.00 uur en terwijl we op het werk onze ongelezen mails aan het wegwerken zijn, bespreek ik met mijn collega’s wat voor wilde avonturen we dit weekend allemaal mee hebben gemaakt. Of eigenlijk: wat voor wilde avonturen ik heb meegemaakt. Ik zal me even voorstellen, mijn naam is Daan. Dateable Daan. Ik ben 24 jaar, single en totaal nog niet ready to mingle. Mijn leven is bruisend, spannend en zit vol avontuur, vooral als het gaat om daten, mannen, uitgaan en single zijn. Ik ben al heel wat jaartjes actief op de datingmarkt, maar ik heb nog een flinke weg te verkennen als het gaat om verliefd zijn, relaties, exen en niet te vergeten seks. Maar voorlopig geniet ik van mijn heerlijke, vogelvrije bestaan.


Omdat ik nogal extravert, onbedoeld grappig, wat naïef en soms een behoorlijke flapuit ben, maak ik flink wat hilarische en kick-ass momenten mee. Ik heb deze momenten vol liefde gedeeld met vrienden en collega’s, maar heb besloten om mijn grappige verhalen te bundelen en te delen met een groter publiek in de vorm van een blog. Best raar om dit soort dingen over jezelf te verkondigen, maar ik heb nu eenmaal een handje van zelfverheerlijking, don’t blame me.


Lezen jullie mee?