Je gedachten zijn zwart gekleurd, door een ondraagbaar verdriet, dat je zover heeft gebracht. Mensen zeggen tegen je: “Vergeet wat er is gebeurd en kijk naar de toekomst.” Maar je kan niet kijken naar die mooie toekomst welke altijd maar verder gaat. Want je bent ondertussen vertrouwd met dat zo zware verdriet geraakt, als een vastgeroest koppel. Je kan alleen los komen wanneer je de mooie momenten welke je koesterde in het verleden weer kan aan kijken in de richting van de toekomst.