More Minor Issues

Bert Marievoet start na zijn avontuur bij twitter zijn eigen bureau: Native Nation. Ik vind dat goed en wens hem alle succes!!

Alleen lees ik in zijn overigens interessante #SocialProofManifesto meteen wel iets dat me tegen de borst stuit. Het is allicht wat positioneringsdrang, dus ik vergeef het hem. Maar ik grijp wel de gelegenheid aan om wat over banners te vertellen.  Lees even de eerste paragraaf met me mee.

At the end of 2013, after having served for multiple years as commercial head in various companies whose business model is (still) based on monetising digital content through display advertising, I came to realise that it had become true: people were more likely to survive a plane crash than they would click on a banner ad. And if you believe automated ad exchange platforms are going to change that trend, then try to remember the last time you purchased an item after seeing a banner. That’s the reason why a couple of months later I decided to join Twitter Inc., a digital giant with a turnover of over 2.5 billion $ a year through a revenue model with zero display advertising. Here was my chance to help brands grow on a platform where people naturally engage with them. With an average engagement level of 3% I was seeing numbers I hadn’t seen since 2006. (…)

Dat banners niet altijd het meest geliefd zijn daar heb ik na bijna 5 jaar AdSomeNoise wel mee leren leven. Meestal hou ik mijn mond in online discussies .. choose your battles, right. Mensen hebben ook het recht banners (net als andere vormen van reclame) niet leuk te vinden, al blijkt het vaak over een loud minority te gaan.

Maar hier staan een aantal dingen in waar ik op moet reageren :D

Laat ik gewoon chronologisch werken

(…) whose business model is (still) based on monetising digital content through display advertising (…)

Laat ik hier alvast duidelijk zijn, ik ben ook niet zo’n grote fan van medium financiering door display advertenties. Of beter gezegd, ik denk dat het vaak meer  deel van het probleem is dan van de oplossing. Op dit moment blijft financiering via display nog steeds veel te veel a numbers game: hoe meer hoe beter. Meer impressies, meer clicks, .. Het gaat niet over waarde, en er wordt veel te weinig gebruik gemaakt van beschikbare technologie. Bulk advertising. Dat zorgt voor een uitholling van het medialandschap. Pulp. Rommel. Clickbait. Niet per sé een uitholling van het reclamegegeven, maar helaas hangt het er wel vaak mee samen.

Ik denk dat er betere modellen mogelijk zijn. Hybride, of hyper getarget waar advertenties bv 100x zo relevant zijn.

Maar goed, ik haal deze paragraaf aan omdat er ook een ander deel van de vergelijking is, en dat is de adverteerder. Dat kan wel zijn dat display advertising de financiering van mediabedrijven niet kan of hoort te redden, maar los daarvan kan het nog steeds interessant zijn voor adverteerders, en daar wil ik verder op focussen.

I came to realise that it had become true: people were more likely to survive a plane crash than they would click on a banner ad. And if you believe automated ad exchange platforms are going to change that trend, then try to remember the last time you purchased an item after seeing a banner.

Ooh die statistieken weer, wat een dooddoeners toch. Laat ik verder gaan op de cijfers die Bert zelf gebruikt: gemiddelde Click Trough Rate van 0.17% of bijna 2 clicks per 1000 impressies (ik heb al veel beter gezien, maar goed). Klinkt laag ja, maar het blijven wel 2 clicks.

Als ik eens ga kijken naar de bron waar ze spreken over de kans dat vliegtuig ongeluk te overleven dan kan ik dit vinden: “It’s unclear how they figured this out, or if the methodology is all that sound, but we’re going to hazard a guess that people hate banner ads enough to enjoy the numbers anyway.“

Een grapstjeuh dus!!

2 clicks op 1000 is eigenlijk helemaal zo slecht nog niet in mijn ogen. In de ideale situatie streven we er dan naar om die 998 andere banners niet te tonen, en dan is iedereen gelukkig. Of dat zou je denken, want ik vind weinig daadkracht in de sector om daar aan te werken. En uiteraard is dit in extremis ook niet nodig, want raar maar waar: een klik is niet alles waar het in een banner om draait. Alsof het feit dat het medium het toe laat dat er op geklikt kan worden er ineens voor zorgt dat het dan maar ook meteen de enige graadmeter moet worden. Op een affiche kan je niet klikken, dus daar zal niemand zich vragen over stellen. TV-spot: idem (de testen met rode knop reclame midden jaren 2000 zijn allicht om die reden zeer snel gestopt: stel dat het uitblijven van interactie uitstraalt op de spot in zijn geheel, dan zijn we gesjareld).

Het is zelfs zo dat ik uit eigen ondervinding weet dat tv-spots met een (unieke) call to action zoals een specifiek telefoonnummer of url het in totaliteit zeker niet beter doen, in tegendeel dikwijls nog pakken slechter. Nu, het is niet de bedoeling de banner vrij te pleiten omdat andere reclame het op dat vlak misschien ook niet goed doet, ik wil maar aantonen dat er voor andere mediavormen wel aanvaard wordt dat het effect niet steeds onmiddellijk en rechtstreeks hoeft te zijn. Banners zijn wat dat betreft voor mij geen uitzondering.

En op de vraag te antwoorden: kan je je herinneren wanneer je voor het laatst iets hebt aangekocht na het klikken van een banner. In mijn geval: ja. In het geval van vele mensen (bewijzen flow analyses genoeg): ja. In het geval van Bert: nee. Maar zijn waarheid is niet de waarheid vrees ik.

(…) Twitter Inc., a digital giant with a turnover of over 2.5 billion $ a year through a revenue model with zero display advertising. Here was my chance to help brands grow on a platform where people naturally engage with them. (…)

Dit is misschien voor mij het meest frappant. Ads op twitter, of je het nu Display Advertising noemt of niet .. in essentie is er voor mij géén verschil met een banner. Idem voor Facebook, Instagram of eender welk ander social network waar je betaalt voor je bereik. De ads zitten trouwens meer en meer in de mediaplannen die we uitwerken.

Ja, uiteraard, Bert heeft duidelijk goed gekeken naar wat er werkt en wat niet en heeft daar nu zijn model op gebaseerd, maar in essentie is dat een media model: hoe finetune ik mijn bereik en hoe finetune ik mijn boodschap.

Ik ben heel blij dat hij verder in zijn manifest zegt dat creatie het verschil maakt. Dat zeggen wij ook, in banners. Er is in essentie geen verschil.

Waarom nieuwe (reclame) netwerken als de gekende sociale media op dit moment een beter resultaat bereiken heeft volgens mij te maken met: 

1. het is nieuw, mensen “trappen” er nog vaker in
2. het medium in kwestie (twitter, maar vooral ook Facebook) slaagt er beter in de commerciële boodschappen bij de juiste mensen te brengen
3. inderdaad .. de content / creatie / fun / whatever
4. de media in kwestie moeten zich nog wat meer bewijzen en zullen dus intensiever begeleiden op punt 2 en 3

Oude wijn in nieuwe zakken. Maar vooral ook een voorbeeld want niets belet er de klassieke digitale media dezelfde kaarten te spelen. Natuurlijk is het moeilijker voor de bestaande industrie om van koers te veranderen dan nieuwe spelers. Het principe blijft echter helemaal gelijk: een adverteerder betaalt geld om een boodschap naar een bepaald publiek te brengen. Die prijs kan goedkoop zijn (veel waste, minder kwalitatief, ..), of duur (premium, weinig waste, inhoudelijk,..)

Wil dat daarom zeggen dat Bert zijn nieuw agentschap geen goed idee is? Nee, dat heb ik niet gezegd, en dat vind ik ook niet voor alle duidelijkheid. Ik denk dat er met influencer marketing zeer fijne effecten bereikt kan worden. Zolang het maar selectief genoeg blijft anders worden de influencers zelf ook niet meer dan platte media met zero geloofwaardigheid en ditto effect ;-)

Kan het beter met banners? Absoluut, zowel op vlak van:

• creatie: laat ons al eens iets maken dat de mensen fijn vinden en dat het merk versterkt in plaats van onderuit haalt. Daar werken wij dus letterlijk elke dag aan bij ASN. 
• media: juiste boodschap, aan de juiste mensen, op het juiste moment. 
• medium: ingepast in het business model met meerwaarde. Niet zoveel mogelijk “real estate” proberen creëren en mensen letterlijk de content (die je hun hebt laten geloven dat ze willen lezen) laten zoeken tussen de reclame door.
  

We zijn er nog niet, maar iedere dag beter!

Hoezo het openbaar vervoer moet beter?

Hoe ik het vanochtend heb meegemaakt:

- zondag avond, ik zoek op welke trein ik moet nemen maandag ochtend. Geen sprake van staking (ze zullen pas ’s ochtends beslissen welke treinen niet rijden I guess, fair enough)
- ’s ochtends haasten naar het station (ik bleek dus tijd genoeg te hebben)
- vlug een ticket aan de automaat kopen. Leuven -> Gent, toch een kleine €20. Aan automaat 3 (!) kan ik eindelijk betalen.
- nog eens opzoeken welke trein, want zeker met die stakingen nu .. App van NMBS ligt plat.
- proberen op de website: ligt plat
- dan maar op die affiches kijken, ah er is ne trein 19 na
- kijken op de borden: maar er vertrekt gene trein 19 na ..
- na nog een paar keer proberen werkt da app terug (gelukkig reed de oorspronkelijke trein toch al niet want als het hier van afhing was ik al te laat) - de trein vertrekt om 17 na. Aankomst uur wel hetzelfde als die van op het papier, 2 minuten pispauze voor de conducteur dan zeker?
- wachten op een perron zonder bankjes, maar hey ik zit genoeg he
- trein komt ruim op tijd aan, vertrekt om 20 na

Veel gezaag, ik weet het, en eigenlijk kan het me niet zo hard schelen hoor. Ik zit in de trein nu en ik zit hier goed. En ja het zijn stakingen, wat moeilijker. Maar bijna alle zever die ik vanochtend heb meegemaakt heeft niets met de stakingen te maken. Mijn vraag: worden wij immuun voor slechte systemen, en waarom blijkt niemand in te zien dat dit ver onder het olympische minimum zit?

Een paar suggesties:

- zorg voor automaten die áltijd werken, dat is echt niet meer zo moeilijk vandaag de dag. Als de automaat niet werkt -> gratis rijden (ze zullen snel altijd werken)
- print actuele info van de eerste 3 treinen die vertrekken naar uw bestemming mee op het ticket
- zorg dat de affiches up to date zijn. Waarom geen digitaal scherm, kan je het interactief maken ook “hoe kom ik het snelst in .. Gent”
- neem zelf af en toe ook eens de trein en probeer alles zo ongekleurd mogelijk te observeren en ervaren, het is echt niet moeilijk om kleine dingetjes een pak beter te maken

Ik rij graag met de trein, ik neem hem zoveel als mogelijk, maar makkelijk wordt het me niet gemaakt.

Beeld u in. Een vriend van u wil met een nieuwe onderneming starten, maar hij heeft nog geld nodig, dus vraagt hij aan 100 vrienden ieder €1000. Nu ben je niet zo happig om zomaar met je centen in het rond te strooien, maar je bent eigenlijk wel benieuwd naar wat hij gaat doen. Je gunt het hem, en ongeacht wat er in de toekomst gaat gebeuren ga je er vanuit dat hij je niet zal naaien. Ofwel werkt zijn idee, en dan krijg je je geld terug en misschien nog wel een bedankje. Ofwel ben je je geld kwijt maar weet je dat hij zijn best gedaan heeft.

2 jaar later zie je die vriend toevallig nog eens op café. De zaken gaan goed, heel goed zelfs hij heeft je geld niet meer nodig en schuift je een envelopje toe met een knipoog dat hij je 10% extra gegeven heeft. Het wordt een plezante avond. De volgende ochtend met een klein katertje open je de enveloppe en er blijkt maar €970 euro in te zitten. Opgezopen allicht. Maar nee dat kan niet, de enveloppe was nog toe, watskeburt? Je stuurt je vriend dus een berichtje op whatsapp en die antwoordt doodleuk: ah maar dat zijn de kosten die de bank heeft aangerekend, okthxbye!

Dat katertje wordt een kater.

Een ander verhaaltje. Ik start samen met Pol en Gaston een bedrijf, ieder €10.000 inleg voor 33% van de aandelen. 2 jaar later, de zaken gaan goed. Jullie hebben er nog niet openlijk over gesproken, maar je droomt er stiekem van het eens met je co-founders te hebben over een verkoop. Volgens je eigen berekeningen en gut-feeling zou jullie bedrijfje nu toch wel een miljoen of 3 waard kunnenzijn. In het weekend maak je plannen, dat ziet er allemaal goed uit.

Maandagochtend, de ontnuchtering. Pol en Gaston leggen je uit dat een ander bedrijfje met de naam GastoPol hun aandelenpakket heeft overgekocht voor €11.000 ieder, en dat jij volgplicht hebt. Dat miljoen die je aandelen gisteren nog in je hoofd waard waren blijkt er uiteindelijk maar een fractie van op te brengen. Bummer.

Maar wie is die GastoPol toch ..

Terug naar Newsmonkey

Mooie verhaaltjes, minder mooi dat het in realiteit met Newsmonkey aan het gebeuren is. Samen met vele andere ben ik in dat bootje gestopt. Oh ja, ook ik was sceptisch maar een nieuw nieuwsinitiatief verdient steun vind ik. Ik moet zeggen dat ik ook niet teleurgesteld ben de afgelopen 2 jaar. Uiteraard staat er zeer veel bagger op die site, maar best ook wel wat kritische stukken. Ik draag het initiatief dus zeker een warm hart toe. Het gaat mij ook niet om de 8 euro die ik ga verliezen. Wel heel hard om het principe.

News Invest

Donderdag avond kregen alle crowfunders een email dat het effectief zo ver was. Dat een partij met de naam “news invest” de meerderheid van de aandelen gekocht had aan €11 per aandeel, ipv de uitgifteprijs van €10 / aandeel. Jeej winst! Maar er zijn wel nog kosten die in rekening gebracht moeten worden, dus iedere €50 die geïnvesteerd werd brengt er nu €48,4 op. Tja.

Wat we zien is dat er onmiddellijk een redelijke heisa ontstaat over die kosten. Schande. Dood doen. De mannen van newsmonkey, en vooral dan Wouter Verschelden vinden hierin dan ook een mooie bliksemafleider:

Wij betreuren de keuze van de hoge commissie ten zeerste, maar is niet onze verantwoordelijkheid

Natuurlijk kan je je vragen stellen of de kosten correct en terecht zijn. Natuurlijk kan je je afvragen wie die kosten moet betalen. Feit is dat het platform dat dat fasciliteert uiteraard ook betaald moet worden. Of het op deze manier billijk en legaal is daar zullen allicht andere mensen over oordelen.

Waar ik mij echter serieuze vragen over stel is de waardering van de aandelen .. Zeker aangezien er wordt verkocht aan het bedrijf News Invest, een bedrijf waar niets over is terug te vinden (ook niet in de kruispuntbank). Raar maar waar deed die naam bij mij een belletje rinkelen, ik denk dat ik die was tegen gekomen toen Newsmonkey werd opgericht of eens op een later moment maar en ik meende mij te herinneren dat Wouter Verschelden daar zelf eigenaar van was. Ondertussen kreeg ik van 2 anonieme bronnen de bevestiging dat hij daar effectief mee te maken heeft, samen met zijn familie (meer bepaald zijn vader). Ik vroeg het hem ook op twitter en daar heeft hij het ook bevestig:

Ben inderdaad een van de eigenaars van News Invest, samen met andere investeerders v eerste uur

Ik stel mij op dit moment dus serieuze vragen bij die overnameprijs van €11 / aandeel. Als een groep van allemaal initiële aandeelhouders (heeft hij in een ander bericht bevestigd) naar eigen goeddunken de prijs kan vastleggen waarop de minderheidsaandeelhouders MOETEN verkopen, dan is er in ieder geval een groot gevaar voor misbruik. De zeer beperkte meerwaarde lijkt dat helaas te bevestigen.

Zoals gezegd, mij gaat het (persoonlijk) niet over dat klein verlies dat ik moet slikken. Ik bel wel serieus teleurgesteld in Newsmonkey als bedrijf en Wouter Verschelden in het bijzonder. Voor mij is dit ethisch een harde noot en eerlijk gezegd, dat had ik niet in hem gezien. Maar zo zie je maar hoe geld het steeds weer over neemt van ethiek. Nu gaat het nog om een relatief klein bedrag (misschien winnen ze er een paar honderduizenden euro’s mee in the end) maar als je weet dat vele zaken over miljoenen of miljarden gaan dan snap je meteen waarom het zo vierkant loopt in de wereld.

AdBlock is een hot topic vandaag de dag. Oa omdat een topman van IAB America een publieke mea culpa geslagen heeft, genre we fucked up maar we gaan het beter doen. Toch heb ik de indruk dat niet altijd alles in het juiste perspectief geplaatst wordt.
Sinds we in 2012 met AdSomeNoise startte maken we niet anders dan banners. Ik krijg dan ook regelmatig de vraag wat ik van AdBlock denk. Hieronder mijn genuanceerde gedachtegang. 

Fucking prerolls

Ik heb toevallig pas een les gegeven over banners aan de Thomas Moore hogeschool in Mechelen. Uit nieuwsgierigheid vroeg ik wie er AdBlock gebruikt .. ik schat dat minstens 80% van de handen omhoog gingen! Ik had me aan wat handen verwacht, maar in deze groep twintigers was dat bijna iedereen. Maar toen ik doorvroeg bleek al snel dat de meeste van deze studenten AdBlock maar om 1 enkele reden gebruiken: prerolls op youtube. Want die spots voor de content vinden ze toch maar vervelend. Dat de overige banners op andere websites geblokt worden is eigenlijk niet zo heel belangrijk. Collateral damage. Het kind met het badwater. 

Als ik mensen de rol van banners probeer uit te leggen verwijs ik altijd naar magazines. Banners zijn als print ads. Beeld je in, de humo, flair of woef zonder advertenties. Ik denk dat het er voor de meeste mensen zelfs een beetje bij hoort, dat het magazine minder rijk zou zijn zonder reclame. Natuurlijk moet er een evenwicht zijn, maar een goed uitgebalanceerd blad met de juiste content en juiste advertenties voelt helemaal goed aan. Ga nog 1 stap verder in het gedachte-experiment, en beeld u in dat mensen het magazine kunnen kopen zonder advertenties maar voor 2 of 3 keer de prijs. Welke versie zou het best roteren denk je? 

Ook de banner in de pure vorm is een vorm van niet intrusieve omgevingsreclame. Mensen komen voor de content, en rond die content staan banners die ook iets aan de surfer willen vertellen. Net als bij print advertenties proberen ze de aandacht te trekken, en online zijn er voorlopig nog wat dingen die op papier niet kunnen, zoals animatie en interactie. Zolang die niet overdreven zijn gaan ze niet storen. 

Aandachtshoererij

Maar daar zit het natuurlijk. Vrijblijvend opvallen is niet meer voldoende, tegenwoordig is er maar 1 manier die telt: extreem opvallen. Er bovenuit stijgen, en daar is alles voor gepermitteerd. Ook zo in de andere reclamevormen, en met behulp van de nodige dosis creativiteit lukt dat vaak nog redelijk positief. Maar als er dan technologie bij komt kijken, dan kan die technologie helaas ook misbruikt worden en dat is wat er bij online advertising in het verleden vaak gebeurd is, en nog steeds. 

Weet je dat ik mij nog altijd moet verantwoorden voor pop-ups? Ha jullie maken banners, die vervelende dingen die op uw scherm floepen. Bam! De realiteit is dat er al 10 jaar geen pop-ups meer gepland worden omdat iedere browser die toen is gaan blokkeren. Ja er zijn nog overlayers, spijtig genoeg misschien, maar ook die worden gelukkig niet te veel gebruikt (tenzij in een creatief concept). En toch associëren mensen banners met “iets vervelend”, it’s hard to beat perception. 

Natuurlijk zijn er ook bij gewone banners vervelende varianten. Retargeting banners bijvoorbeeld die zonder nadenken geïmplementeerd zijn en u weken blijven volgen met producten die je niet interesseren of, erger nog, die je al gekocht hebt. En er zijn ook websites die ze vol hebben gezet met banners, of click-bait sites die mensen met eender welk smoesje proberen lokken om dan uiteindelijk nog wat native advertising uit de kast te halen. Niet altijd op vraag van de adverteerder, vaak zelfs niet, met real-time bidding heb je hoe langer hoe minder vat op hoe en waar je materiaal terecht komt. Het is lang niet allemaal perfect. Er zijn misbruiken, maar die zijn er overal en zullen er altijd zijn helaas. Los daarvan ben ik er van overtuigd dat de gewone banners, op kwalitatieve websites, rond kwalitatieve content, weinig mensen tegen de borst stuiten. (reageer gerust als je er anders over denkt)

Een probleem van de publishers.
AdBlock is op dit moment niet het probleem van de adverteerders, wel het probleem van de publishers. Publishers, dus de uitbaters van de websites, verliezen serieus wat geld aan AdBlock. Voor huis- tuin- en keukensites is dat jammer, voor professionele uitgevers van bijvoorbeeld kranten die hun online business model reclame-afhankelijk gemaakt hebben (en hun offline model hebben gekannibaliseerd) is dat natuurlijk redelijk fataal. Visionaire mediadenkers die schreeuwen dat content ook niet gratis moet zijn en dat kranten best een paywall installeren kunnen gelijk hebben, maar in de realiteit is de omschakeling van model voor de meerderheid van publishers niet zo heel eenvoudig. 

De realiteit is dat aangezien publishers zo ad-afhankelijk geworden zijn, ze de afgelopen jaren heel veel moeite gedaan hebben om hun publiek te vergroten. Hun lezers, maar vooral het aantal eyeballs die ze kunnen vermarkten aan adverteerders. Als nu blijkt dat een substantieel deel van die eyeballs surft met de ogen dicht, dan is er natuurlijk een probleem met dat model. Maar het grootste probleem is dat we hier in een kwantitatieve modus zitten. Het potentiële publiek kan niet duur verkocht worden omdat het niet exclusief is, het wordt in tegendeel in bulk verhandeld. Om dat volume te kunnen bereiken is de online content navenant geworden .. het trekt veel aandacht, maar er is geen kat die er voor zou willen betalen. 

Overigens, pas de bovenstaande twee paragrafen toe op een krant als De Tijd en dan snap je waarom het daar wel werkt. 

In eerste instantie kan AdBlock zelfs goed, of minstens niet-nadelig zijn voor adverteerders omdat je een natuurlijk shifting krijgt. Mensen die ads zo hard haten dat je er waarschijnlijk toch geen boodschap aan hebt sluiten zichzelf uit. Alleen is dat een voordeel dat heel snel omslaat. Als meer mensen AdBlock beginnen gebruiken wordt de groep van potentieel bereik steeds kleiner, en op een gegeven moment zelfs een waardeloze restcategorie. Hoewel de adverteerder op dit moment geen geld mee verliest zal dat op termijn in zijn nadeel spelen. Ook publishers die verdwijnen omdat ze niet meer uit de kosten raken zijn uiteraard nadelig voor adverteerders. 

Wat kunnen we doen

Ik ga niet oproepen om geen AdBlock te gebruiken, maar ik vind het wel belangrijk om te weten waarom mensen AdBlock gebruiken, dus feel free om dat te delen. 

Als publisher: probeer zo weinig mogelijk formaten in te zetten die mensen echt storen. De occasionele homepage takeover moet best nog kunnen, maar ik zou er selectief in zijn (wat op dit moment al wel redelijk ok is). Let op met pre-rolls, zeker non-skippable versies. Denk misschien eerder aan player skinning om maar iets te noemen. Of post-rolls. Ja, natuurlijk zijn die cijfers minder goed maar ze zijn wel waardevoller. Een succesvolle campagne van mensen die een preroll hebben MOETEN slikken is heel oud reclame-denken dat best niet online wordt toegepast. Denk er ook aan dat mensen NA het kijken van een filmpje opnieuw “vrij” zijn en iets anders kunnen gaan doen, bv naar de post-roll kijken. Er bestaan ook al tools om AdBlock gebruikers te blokken, ik ben daar niet tegen. Stel uzelf wel de vraag of uw aanbod goed genoeg is om dat spel te spelen. 

Als adverteerder: ook hier, let op met pre-rolls. Misschien zijn er waardevollere manieren om je video te promoten (social, in banners, ..) maar dan moet je het klassieke GRP verhaal een beetje durven loslaten. Probeer te focussen op kwaliteit. Als je toch pre-rolls wil inzetten neem er dan eentje speciaal op en misbruik de 30 seconden spot niet (denk aan Geico). Challenge media-, reclame-, productieagencies maar zeker ook publishers om op een goede manier de juiste mensen te bereiken en betaal daar ook substantieel meer voor als die resultaten aantoonbaar zijn. Let op met KPI’s want die sturen de outcome, niet het resultaat. Denk aan de context: een banner op een mobile device moet niet per sé dezelfde zijn als die op een desktop. Wat wil je dat iemand doet, en vooral ook waar, wanneer en hoe? 

Als gebruiker: klaag. Als je shit voorgeschoteld krijgt laat dan dan weten aan publisher, adverteerder, .. wie dat je ook denkt dat relevant is. 

Ook relevant: het interview met Petra De Roos, MD van LDV United, op Radio 1.

BTW: als je zelf wilt meewerken om online adverteren beter te maken, we zoeken nog mensen. Check de vacatures op onze website.

Ik vind dat de foute discussie gevoerd wordt.

Het lijkt nu zo precies alsof die subsidies voor groene stroom (die ik niet krijg voor alle duidelijkheid) ergens 1 of andere scheve maatregel is waar vooral veel mensen, en erger nog bedrijven, van profiteren. En waar anderen dan de rekening van moeten betalen.

Subsidies zijn voor een maatschappij een manier om actie te bekomen op terreinen waar die actie zich niet spontaan voltrekt. Of een ander doel is prijzen te drukken van goederen met een te hoge maatschappelijke waarde die voor sommige mensen of bedrijven onbetaalbaar zou worden zonder die subsidie.
Het is met andere woorden een vorm van herverdeling, waar we in België toch zo goed in zijn.

Energie is een perfect voorbeeld van beide motieven:

1. we willen meer groene stroom
2. zonder subsidie zou energie (groene maar meer nog fossiele blijkbaar) veel te duur worden

Dat 2e punt is ergens natuurlijk een kunstgreep in de zin dat we heel zwaar belast worden waardoor we minder geld overhouden en die volle prijs niet kunnen/willen betalen. Nochtans zou de werkelijke prijs waarschijnlijk de beste manier zijn om mensen intelligenter met energie te laten omgaan, het principe van de vuiler betaalt als het ware. Er is dus zeker een punt te maken voor de combinatie minder belasten en minder subsidies. Maar we moeten die energieprijzen natuurlijk ook zien in een internationale context, we kunnen ook niet mega afwijken van bv onze buurlanden. Of/hoe die hun energie betaalbaar krijgen zonder subsidies weet ik niet.

Punt 1 dan: we willen meer groene stroom. Dat is een maatschappelijke beslissing waar ik persoonlijk ook wel achter sta. Door dat te subsidiëren gaan mensen daar naar handelen. Heel kleinschalig, met wat zonnepaneeltjes op hun dak wat in zijn totaliteit natuurlijk zorgt voor een mindere belasting op het energiesysteem. Zonder al die zonnepanelen zaten we misschien nu al met een black-out?
Maar ook heel groot. Bedrijven die hun kans zien hele parken aan te leggen dat ze zonder die subsidies nooit hadden gedaan en zorgen voor een massaproductie en ja er ook nog eens winst op maken. Blijkbaar worden die bedrijven nu verkettert en eerlijk gezegd zie ik niet waarom. Als we die fossiele- en kernenergie willen verminderen is dit de way to go. Niet een zonnepaneeltje meer of minder bij één of andere particulier.

Eigenlijk vind ik zelfs dat er veel te weinig subsidies zijn voor groene energie. Misschien zijn het niet de juiste subsidies, dat kan. Misschien moet R&D meer gesubsidieerd worden in plaats van productie, ik zeg maar wat. Maar ook dan gaan er mensen geld mee verdienen, en dat is prima.

Wat ik wel niet begrijp is de vorm van die subsidie: waarom worden die door de netbeheerders betaald? Dat lijkt op wat kunst- en vliegwerk, maar goed, à la limite, het lijkt (leek?) te lukken op deze manier.

In heel deze discussie is er volgens mij maar 1 ding dat echt flagrant verkeerd is gegaan en dat is die subsidie uit de begroting houden, wat natuurlijk een gevolg is van laatstgenoemde constructie. Omdat het via de netbeheerders gaat lijkt het op het eerste zicht geen maatschappelijke verantwoordelijkheid. Het spel draait en draait. Als natuurlijk dat systeem bevroren wordt dan komt het later in de problemen. En dat is exact wat er gebeurd is. Om 1 of andere reden is er beslist dat energie te duur was voor de consumenten en werden de grote energiebedrijven gestigmatiseerd als poenpakkers (die met hun dividenden wel de locale besturen steunden, of waarom denk je dat het containerpark duurder geworden is, maar soit dat is een andere discussie). De kost van de subsidies konden of mochten niet meer worden doorgerekend naar de eindgebruikers waardoor er serieuze schuldenberg is ontstaan die volledig naast iedere begroting viel. Eigenlijk is dat pure volksverlakkerij.

En dat, dat begrijp ik niet.

Beste Sven Gatz,

Ik zou graag solliciteren voor de positie van CEO van de VRT.

Ik ben 34 jaar oud, binnen een paar maand word ik er 35, dus ik ben nog net op tijd. Volgens sommige bronnen zou iemand van 35 immers niet meer in staat zijn te vernieuwen. Hopelijk is dat geen absolute regel, misschien weet u meer?

De VRT staat als ankerpunt in het medialandschap voor heel wat uitdagingen en de besparingen die haar zijn opgelegd zijn daarvan niet eens de belangrijkste. Als aspirant CEO vertellen ze mij in de eerste plaats dat het anders moet. Ik denk ook dat het anders kan, dat de VRT in staat moet zijn zich om te vormen tot een modern mediahuis met een gezonder bottom line. Dat de VRT op het voorvlak moet treden wat betreft media innovatie en niet gewoon meëvolueren met wat er zo ook wel staat te gebeuren. Ik wil met u als bevoegd minister, met het hele parlement en desnoods met het hele land discussiëren over hoe de VRT het heft in eigen hand kan nemen; en dan bedoel ik ook zelf veel meer inkomsten genereren. Ik heb het dan niet over meer “boodschappen van algemeen nut” maar over het verder vermarkten van de content en de merken van de VRT. En ook nieuwe initiatieven opstarten, hebt u bv wel eens de BBC bestudeerd?
Ja ik zal ruzie krijgen met mijn concullegas als Van Thillo en ik kijk er stiekem al een beetje naar uit .. Als hij begint te briesen dan moet het wel goed zijn. Ik zal desnoods de VRT omvormen van een publiek tot een semi-private omroep. Ik zal doen wat er nodig is om de kernmissie van de VRT zoals andere die reeds voor mijn bepaald hebben, en die ik zelf zal aanscherpen, uit te voeren: mensen informeren, entertainen, inspireren, motiveren en verbinden via het gebruik van media.

De VRT staat op hetzelfde kruispunt als de rest van de mediasector en daarom was ik zo verbaasd toen ik hoorde dat u Leo Hellemans als nieuwe CEO heb aangesteld. Pas op, ik heb niets tegen hem, tenminste niets dan respect. Maar ik begrijp uw redenering niet zo goed.

Terwijl iedereen die van ver of kortbij iets met media te maken heeft weet: the time is now, nu moet het gebeuren, kiest u voor de status quo. Of liever u kiest niet, de keuze voor Hellemans is de keuze niet te moeten kiezen. U immobiliseert de VRT voor 2 jaar. U geeft die brave mens als beloning een mooie fin de carrière en kiest dus voor stilstand gecombineerd met besparingen: achteruitgang in het kwadraat. Hetzelfde maar dan een beetje minder.

Ik begrijp uw keuze wel. U bent te lief. Sandra De Preter is CEO, en getroffen door een vreselijke ziekte. U wil ze niet schofferen en kiest dus voor een tijdelijke overbrugging. Maar beste mijnheer Gatz er moet echt wel NU iets gebeuren. Ik hoop net als u dat mevrouw De Preter morgen beter is en kan terugkomen, we hebben haar nodig. Maar sta me toe mezelf als plan B te poneren in plaats van waarde collega Hellemans. Wat we nu nodig hebben bij de VRT kunnen we niet van hem verwachten. Mogen we niet van hem verwachten, het is niet eerlijk.
En ja, de kans bestaat dat als Sandra terug kan komen ik mijn functie verder wil uitvoeren. De kans bestaat dat er een conflict komt, en dat verdient ze niet. Maar, wees eens eerlijk mijnheer Gatz, is dat de reden? Om het conflict te vermijden? Angst is een slechte raadgever.

Ach mijnheer Gatz, we moeten elkaar niets wijs maken. We weten beide dat u mij niet gaat vragen en dat is prima, ik ben bezig mijn eigen bedrijf te bouwen. Maar misschien moet u de keuze voor Hellemans toch heroverwegen. Er is zelfs heel goed nieuws, in het directiecomité van de VRT verschuilt zich de ideale kandidaat: Peter Claes, een 40’er. Jong genoeg om “mee te zijn” maar toch voldoende ervaren. Een man die ik bijna 10 jaar geleden eens ben tegengekomen op een strategische workshop en die ik sinds toen erg naar waarde schat. Iemand met een marketing achtergrond, die ideeën verkoopbaar kan maken. Een hervormer, een vernieuwer, een aangename mens, een slimme kop maar toch geen vak-idioot. Zijn track-record bij de VRT zou boekdelen moeten spreken.
Ga eens met hem praten mijnheer Gatz, u zal zien dat ik gelijk heb. Zet hem aan het roer en laat hem terugvallen op de ongetwijfeld onschatbare bron van kennis die een Leo Hellemans heeft en u zal zien dat die laatste binnen 2 jaar zijn welverdiend pensioen kan ingaan met een glimlach op de lippen. Achter hem een hervormde VRT waar hij zijn expertise heeft ingestoken, onder het leiderschap van een hervormer.

Fijne dag nog mijnheer Gatz!
Met vriendelijke groeten,
Steven Verbruggen

We denken altijd dat we met genoeg goede wil, hard werken en positivisme alles aankunnen. Zo steunen we elkaar ook, het komt wel goed. Maar soms naait het leven ons, en komt het niet goed.

Het leven is niet eerlijk.

We zijn het dan ook aan onszelf, en aan onze omgeving verplicht een niet-eerlijk deel geluk na te streven.

(Dit gaat niet over mij, maar over iemand die me nauw aan het hart ligt, meer ga ik er niet over zeggen)