woensdag 19 juli 2017

De eerste 100km finish van Paul

Na mijn mislukte 12 uurs debuut tijdens de Langste Nacht loop 2016 in Santpoort Noord heb ik binnen een week een andere ultra hardloopwedstrijd in de buurt gevonden en mijzelf ingeschreven, een vlakke verharde 100km wedstrijd in België.

Endurance day Hamme 2017

De primaire doelstelling was mijn eerste 'barefootstyle' 100km ultra marathon finishen!  en het liefste in een nette tijd, zo rond de 09:59:59 (i.v.m. kwalificatie grotere doelen) .

Eerlijk gezegd was ik mij niet zeker of ik het parcours wel goed kon volgen door de vele lussen en kansen op verkeerd lopen maar als je achteraan start is het een kwestie van de voorgangers achterna lopen, dan gaat het vanzelf. 
Ik had voor de start geluk dat de ervaren Endymion Kasanardjo zich op de valreep had ingeschreven en het parcours grondig had geanalyseerd dus samen met Mo Idrissi gingen wij rustig van start. De eerste rondjes samen liepen voorspoedig, achteraf viel het dus wel mee met de bewegwijzering, bij alle afslagen stonden op het Ultra 50 en 100 parcours bordjes met pijlen hoe te lopen. Na de eerste grote ronde was er even verwarring waar te keren( way back point) maar Endymion was zeker en duidelijk, hier moeten we weer terug voor ronde 2, 3, enzovoort. Hij had gelijk.

Op een gegeven moment zijn we solo gaan lopen, dat gaat vanzelf als je een keer de dixi op moet zoeken voor de grote boodschap, halverwege heb ik symbolisch de handdoek in de ring gegooid, mijn streef tijd zat er door het plotseling warme weer niet in, toch heb ik van dat warme weertje genoten en bleef er nog een 2e doel over de 100km finishen, steeds nederiger vervolgde ik mijn weg.
Het leuke van dit parcours is de afwisseling, de dijk was druk met wandelaars, fietsers en lopers maar de lussen waren gelukkig weer stil en rustig, onderweg kwam je de 100km lopers voortdurend tegen, de toppers vlogen over de weg wat prachtig inspirerend werkte.
Na 70km (mijn mijn langste afstand ooit) begon mijn lijf te gillen dat dit niet meer leuk was, het onbekende diende zich aan, ik had 20km eerder al wel wat dikkere schoentjes aangetrokken, de vivo's waren toch iets te minimalistisch voor het scherpe 'dijk asfalt' dus de dikkere VFF V-run kwamen als geroepen.
Keer punt voorlaatste lus, linker knie raakt aardig overbelast, onderweg veel wandelen wat mijn ritme niet bepaald goed deed, maar op die linker knie na werkte alles goed, energie genoeg, oké spierpijn maar hé dat is bekend gegeven.
Laatste rondje is een ware martel gang, toch geef ik niet op, ik heb nog nooit zo ver en lang gelopen, ik voel duidelijk het verschil tussen een blessure en een overbelasting van een aanhechting, en de voetjes gaan prima dus doorgaan, ik geef Ans nog vanaf deze plek een pluim en ben haar zeer dankbaar, ze heeft dik 10 uur met me mee gefietst, lekker in het zonnetje met Chrissie die ook wel 30km in etappes heeft mee gelopen.
2018 weer ? ja zeker....als het in mijn schema past zeer zeker, Endurance day Hamme bevalt me wel, niet te druk en enorm veel lieve nieuwe lopers ontmoet, mannen en vrouwen die dit al wat langer doen
De organisatie was in goede handen, heel veel vriendelijke lieve vrijwilligers bij de verzorgingsposten en kruispunten waar o.a. Heidi je ook nog bijna elke passage op de foto zet.
Endurance day Hamme - een mooi en leuk hardloop evenement - is voor herhaling vatbaar.
Paul Aarts.


dinsdag 18 augustus 2015

                   

               Trail des Fantomes 2015      53km


  Deze fantastische trail was dit jaar gelukkig op zondag, prachtige omgeving in dit heuvelachtige gebied La Roche en Ardenne. Omstandigheden waren ideaal, dit was mijn 2e doel dit jaar en ik was er klaar voor. De eerste foto's maakte Ans, de foto's op het einde van het finishgebied ook .

Onderweg heb ik zelf de camera even tevoorschijn gehaald omdat ik dat de vorige keer ben vergeten, dus dit jaar een paar plaatjes van de omgeving er bij. Deze foto's maakte ik vooral in het begin van de wedstrijd, naderhand ging het gas er op, wilde wel wat sneller finishen dan 2 jaar geleden en die missie is volbracht.
Verzamelen  in de tuin van Hotel Floreal (Start locatie)


Even checken of alles in mijn rugzakje zit

Runkeeper aanzetten, ik hou al mijn trainingen en wedstrijden bij, dit geeft een mooi beeld van mijn progressie over de afgelopen jaren.
De TDF geeft zijn visitekaartje af, 1e vette klim gaat in wandeltempo omhoog.
herkennen jullie de dame in het midden?

Vincent Baring droeg de VFF Spyridon aan de voeten, hij had ingeschreven voor de 32km maar ging voor de 53km, een vaatje zelfvertrouwen .
Wat volgt zijn wat beelden van onderweg, ik liep trouwens met de Trailroc 235 van Inov-8, een beetje meer bescherming wilde ik mijn voeten wel gunnen over 53km, die keuze heeft goed uitgepakt






springen en

glibberen

af en toe bukken

in de bush

zacht tussen de dennen

vergezichten

 ik ben blij


Stijlvol klimmen

50cm langs de afgrond

slingeren


en nog dieper dalen

Vincent in stijl


lekker de benen en voeten koelen

pootje baden 

voortreffelijke wegwijzers

groene stroom


nog maar een vergezicht

Spartathlon 2014 finisher  Berry Snoeren uit Breda was ook weer van de partij, hij liep de 75km

Always a smile for free

af en toe een zicht van de streek
die ogen staan al wat minder
na de laatste slingerende afdaling nog even de schoenen poetsen

veel publiek langs de kant


nog eenmaal door een sloot

en een lange rechte vlakke! paar honderd meter tot de finish

nu nog lachend 

het zit er op

knock out en buiten adem for a few minutes

even bijtanken

wit voetje halen

 Je moet je ogen goed de kost geven, ik miste een flinke tak toen mijn voet los kwam van de grond, het middelste teentje ving de klap op (5 tellen  bijkomen) , het was de enige schade opgelopen tijdens deze 53km trail , geen valpartijen dus dat viel mee dankzij de TrailRoc 235

Tijdens mijn wedstrijd liep Ans solo haar vrije training ook een fijne col op en af, die hebben wij de dag later nogmaals als "herstel" wandeling beklommen

  
Even de sponsor bedanken en wie weet zie ik je volgende keer weer

Volgende doel?
 80km afstand over de weg of vlakke natuur






donderdag 9 april 2015

Verslag  60 van Texel 2015

Ik zit nu nog na te genieten van de 60 v Texel en ben benieuwd of ik  mijn lichaam weer op tijd klaar krijg voor Rotterdam marathon 2015. Ervaring uit het verleden zegt dat het wel gaat lukken ook al heb ik mezelf in Texel een beetje opgeblazen.

De foto’s zijn van Ans die ze tijdens die 6 en een half uur op Texel maakte, de finishfoto een van de laatste is tekenend, de juichende finishfoto maakte Bjorn Paree  .

Ontspannen komen wij met de vroege boot op Texel aan, het gevoel van ‘been there done that’ bekruipt me,  om dat gevoel te behouden spoed ik me naar het NIOZ voor mijn startnummer, nog 35 minuten voor de start maar heb mijn mooie startnummer te pakken. Ik ken helemaal geen zenuwen vandaag, top!
klaarmaken voor de start naast de pakfiets van Ans

Nu op zoek naar de andere barefooters  Ruth, Martin en Keimpe waar ik het eerste stuk mee zal oplopen.
vlak voor de start, Martin drukt me zwaar tegen de borst, Ruth is op zoek naar Keimpe

Vandaag beginnen we met lol maken tijdens deze lange warming up, iedereen is blij want hier heb je de afgelopen maanden alles voor opzij gezet. Als een stel  speelse lammetjes vliegen ze allemaal zigzaggend richting de Hors waar we het strand op gaan.

De wind gaat nu een toontje meespelen, de lopers worden nu stiller, die wind valt in het begin nog mee maar als we na een hele lange rechtse bocht eenmaal langs de branding rennen begint het feest pas echt!

Het strand ligt er prachtig bij, en voor ik het weet  zitten de eerste 12km er al weer op en het gaat goed, beentjes voelen top.
 Ruth en Martin gaan goed mee.  Maar ongemerkt loop ik door de bossen over de Randweg op ze uit,
Ruth roept als ik om kijk “ga maar Paul”, dat klinkt als een soort verlossing, niet dat het gas er dan op gaat maar ik vier de teugels een beetje en loop mijn eigen wedstrijd tempo dat een fractie hoger ligt.

Al een tijdje voelde ik hele fijne motregen in mijn gezicht,  heerlijk maar dat brengt een probleem met zich mee, mijn i-phone is niet waterdicht en Runkeeper kan ik niet missen,  dus tijdens het rennen op zoek naar een broodzakje, kan het niet vinden, de balans is zo ver zoek dat ik besluit rugzakje uit te trekken, jasje weer aan, en op zoek naar zakje. Kost me te veel tijd , en op dat moment halen de barefooters me weer in, zakje niet gevonden, ik besluit om de telefoon in mijn handschoen te stoppen, linkerhand met de speakers omhoog. Dat dat een foutje blijkt te zijn kom ik naderhand pas achter……
Bij een van de volgende drinkposten zie ik Ruth, Martin en Keimpke voor het laatst tot de finish, na een fijn stukje bos gaan we voor de 2e keer het strand op,  wind is weer een beetje toegenomen maar valt nog steeds reuze mee vergeleken met 2 jaar terug toen we hem hier recht op kop hadden.
Het strand is echt lekker maar ik ben toch weer blij als er wat vastigheid onder de voeten ligt, halverwege Texel  ter hoogte van de Paal (weg) gaan we de duinen weer in én over om via de Slufter de route te vervolgen,  Ans komt me tegemoet  gefietst,  tof! Kan ik mijn rugzakje in de fietskrat droppen,  

                            met een flinke slok water en een gezond reepje vervolg ik mijn weg.

Dit stuk is het minst leuk als het om de voeten gaat, hier liggen paden met grof granulaat (zie bovenstaande foto) van die fijne puinverharding waar je goed uit je doppen moet kijken om je voeten niet te veel te geselen, schotse hooglanders kijken ons onderweg aan, ze zijn ons lopers/wandelaars gewent en doen hun ding (liggen , grazen en schijten) .
Gelukkig komt aan alle goede dingen een eind, dus die minder fijne ondergrond wisselen we weer in voor een klimmetje over een zanderig duin en fietspad met klinkers  en asfalt. 


                                    Een lang gerekt lint van lopers meandert door de duinen.

Ik ben aan het versnellen zonder dat ik in de gaten heb dat Runkeeper al een tijdje zwijgt. Het gaat goed en het parcours is schitterend, bij de Krimweg zie ik Wouter Wakkie voor het laatst , Wouter zou Ruth aanmoedigen en bevoorraden zoals Ans dat voor mij deed.
Ik haal de ene na de andere loper  inclusief begeleiding in, ook schieten mij al een tijdje estafettelopers voorbij,  het jachtinstinct houd ze zo lang mogelijk in het vizier wat het tempo zeker niet drukt, dat blijkt achteraf ook een kapitale fout te zijn. 
De vuurtoren is in zicht

Mijn gemiddelde snelheid kreeg ik toen al een tijdje niet meer door van Runkeeper , had het niet in de gaten door de wind en mijn telefoon die in mijn handschoen zat.
Bij de vuurtorenweg  aangekomen draaien we rechtsaf richting de dijk, ik mis mijn runkeeper berichtjes en haal de telefoon tevoorschijn,  helemaal zwart!!, hij staat uit , shit…daarom hoor ik dus al een hel poos niets.

Ik roep Ans en geef hem aan haar, op eens is ie ballast waar ik nu op eens niets meer aan heb. Vol goede moed gaan we verder, de zon komt steeds vaker tevoorschijn en het windje waait nu schuin van achteren. Hup jasje weer uit, 2 dunne laagjes voldoen en het lijkt voor het gevoel wel lente.
Bij het beklimmen van de dijk komen we langs een camping  in de Koog en! het KNRM, daar ging het 2 jaar gelden even mis, ik stapte daar in 2013 op de dijk “de Volharding” wat een toepasselijke naam!! boven op een kiezel waar ik even van moest gaan wandelen, plaspauze dan maar en toch weer verder gegaan. Dit keer lag er niets of ik was in ieder geval goed op mijn hoede, als een Kit 2000 scande ik de ondergrond voortdurend.
Om een lang verhaal kort te houden , langzamerhand begon vanaf de 45km de vermoeidheid een woordje mee te spreken,  en het stuk dat ik van dit rondje het minst leuk vind dient zich aan, de dijk weer af de warmte in want ook de zon laat zich steeds vaker zien, nog een laagje uit. 
                                   Met slechts een dun Merino t-shirt vervolgen we de route.  

Even later gaat de weg weer omhoog de dijk op, prachtig gezicht op Vlieland en Friesland.Bij Loswal aangekomen gaan we de dijk weer af richting Oosterend.
Spontane drankpost met zeer fotogenieke kinderen voor Oosterend

In het dorpje klappen de toeschouwers hard mee, na een paar minuten ben je het dorp al weer uit en slingert het parcours weer richting de dijk.


Nog een 12tal km’s gok ik, dit stuk dijk is oneindig lang lijkt het, de benen laten zich voelen, vanaf nu is het toch wel vechten om mijn streeftijd te halen, binnen de 6 uur finishen, dat plan kan nu wel over boord want met nog een dikke 11km te gaan zakt het tempo en nemen de wandelpauzes toe, ik stel ze zo lang mogelijk uit en loop over een prachtig stukje dijk,
                     Over de Lancasterdijk , door het gras loopt het lekkerder maar wel een beetje om



Dan gaan we verder over de IJsdijk waar Ans en ik 4 jaar eerder Ronnie Duinkerken volgden in een heerlijk warm zonnetje, wat moet hij het toen warm gehad hebben.
 Vlak voor Oudeschild, lopen gaat moeilijker


                                    In Oudeschild aangekomen volg ik het bekende parcours
                                             ... en wandel weer een paar tellen....

In het dorp veel publiek langs de kant, veel applaus en hup we zijn het dorp al weer uit. Over het bolwerk, de schansweg richting de finish locatie.,
Onderweg enorm veel lammetjes tegen gekomen waar Ans heel graag een praatje mee maakte :-)

Ik herken dit stukje parcours nog van de vorige editie, toch voelt het nu anders, bekender en ook weer pijnlijker maar dan op andere plekjes…
Na een paar afslagen loop ik de haffelderweg op, een rechte weg naar de finish, ik zet weer een tandje bij,
Vlak voor de finish tandje er bij en puf alle vermoeidheid spontaan weg .

Het tempo gaat weer omhoog, alsof ik er net Ten Miles op heb zitten, de speaker roept mijn naam en 5 tellen later zie ik mijn tijd, 6:24 en een beetje, tijd is nu niet meer belangrijk want Rotterdam marathon komt 6 dagen later ook nog aan de beurt.

                        Finisher 60 v Texel 2015 …i did it again  Thanks Bjorn voor mooie foto

                             

Op de finishlijn staat naast een heleboel juichend publiek Leonie van de Haak “de winnares bij de dames op de 120km van vandaag” alle finshers  een highfive uit te delen, een warm gevoel maakt zich van me meester, wat een sportvrouw. 

Een tel  later omarm ik Martin Kemperman, hij was door buikkrampen uitgestapt ergens bij de 45km meen ik. 

Niet veel later komt Ruth Langemeijer over de finish, puur op karakter uitgelopen, knap op je blote voeten.

Rest mij Martin Baars nog te benoemen naast de finish bus, het was weer een goed georganiseerde wedstrijd met voor een ieder wat wils. We schudden de handen en na een kort praatje zie ik mijn Ansje met een paar narcissen in de hand me opwachten.
Voldaan omarmen we elkaar, ze heeft die dag met omfietsen ook dik 70km op de pakfiets mee gereden, de schat..