✍️ Gordon Volckmer // Volgens mij zijn kinderen de meest wijze mensen op aarde. Ze snappen namelijk nog waar ‘het leven’ om draait. Om spelenderwijs zichzelf en de wereld om hen heen te ontdekken. Ze beschikken nog over een reuzengrote verbeeldingskracht en denken alleen al daardoor veel meer in overvloed dan in beperkingen. Ze zijn heel erg aanwezig in het nu en luisteren naar hun verlangens. Als ze een keer haast hebben dan is dat vooral om meer leuke dingen te ervaren. Want één van hun belangrijkste doelen is plezier hebben. En tussen al dat plezier door rusten ze ook langer dan volwassenen. Zodat ze daarna voldoende energie hebben om weer leuke dingen te doen. Slimme mensen, die kinderen.

Iets waar wij als volwassenen nog veel van kunnen leren, van die slimme kinderen. Wij zetten over het algemeen liever een stip op onze horizon dan dat we ongegeneerd plezier beleven in het nu en luisteren naar onze behoeften. En neem het ons eens kwalijk, na jaren van hard werken en overleven.

Deze overlevingstand kost ons meestal veel energie in plaats van dat het ons dat oplevert. Veel van ‘onze’ vermoeidheid komt voort uit het aanpassen aan een oud systeem dat ons niet ondersteunt in het hebben van plezier en het luisteren naar onze verlangens. Het houdt ons vast in oude 3-dimensionale patronen die ons niet dienen. Wij denken daardoor vooral aan dat wat ons beperkt en herkennen magie of overvloed niet meer. Want daarvoor moet je dingen doen die jou veel plezier geven. Pas dan zul je de tekens van het universum gaan herkennen die je ondersteunen op jouw pad.

Kinderen die nog zo verbonden zijn met hun innerlijke wereld en verlangens zijn prachtige voorbeelden voor de lichtwerkers die veelal moe en uitgeput door het leven gaan. Die zoveel moeten doen in zo weinig tijd.

Daarom deze reminder:
Kom (eens wat vaker) los van de klok
Moet niet zoveel van jezelf
Moet niet zoveel van anderen
Vind niet zoveel van jezelf
Vind niet zoveel van anderen
Luister eens wat vaker naar je eigen behoeften
Wees bereid heel veel plezier in je leven te ervaren
Voel je niet schuldig als je goed voor jezelf zorgt

Leven met je hart open is eigenlijk kinderlijk eenvoudig.

"Wie is sterker, denk je"? Zo vroeg een slimme therapeute eens aan me. "Jij of je moeder"?

Geestelijk bedoelde ze.

Ik antwoordde al snel dat ik dat nu wel zou zijn omdat ik er tenminste wél over kon praten, mijn traumatische jeugd. Daar hoefde ik, ook al was ik al lang weg, niet voor `thuis´ te komen. Dus ik wist meer dan mijn moeder. En kennis, dat is macht. Power!
Ze keek me bedenkelijk aan, en geef haar eens ongelijk. Mijn moeder was toen veel sterker dan ik. Niet zo gek overigens. Ik gaf immers al mijn kracht aan haar weg door haar de schuld te geven van mijn pijn.

Ik ben daar nog jaren mee doorgegaan. Ik had er al zoveel energie in gestopt immers, die oude patronen, dat ik me er volledig mee identificeerde. Ik was dat verdriet en leefde de pijn. Ik heb geen idee of het me gelukt was om van perspectief te veranderen als mijn moeder niet al vroeg dement was geworden, maar dat heeft me anders doen kijken naar `onze situatie´. Als je om 4 uur ´s nachts de billen je moeder wast, krijg je een hele andere kijk op je ouder-kind relatie. En je plek daarin.

Toen ik haar later naar een verzorgingstehuis bij mij in de buurt bracht, begreep ik al wel dat deze persoon niet dezelfde was als de hardvochtige moeder van vroeger. Ze was eindelijk weer zichzelf. Alle beschermingslagen weggevaagd door #Alzheimer. Die van mij grotendeels incluis, want voor wie deed ik dat ook al weer?

Dat ze daar stierf, ik was erbij, was lang niet het laatste cadeau dat ik van haar kreeg. Of het grootste. Dat kwam pas later binnen. Ook al had ik mezelf heel lang beschouwd als haar gevangene, ze was niet mijn cipier maar een sleutel naar vrijheid. En de gevangenis? Die bleek ik zelf gebouwd te hebben. Want weet je wat er gebeurde toen ik geen zin meer had in Schuld en Boete? Ik maakte mezelf verantwoordelijk voor hoe ik me voelde. En niemand anders.

En weet je wat er gebeurde toen ik dit consequent doorzette?
Ik verbond me uiteindelijk met een andere waarheid.
Een Universele: "Ik creëer altijd mijn eigen leven"
En toen kwam ik pas echt thuis.

Wie is daar sterker door geworden, denk je?

Liefs,
@gordonvolckmer

#innerlijkekracht #verantwoordelijkheid #patronen #nieuwetijds #creator

"Jouw artikelen geven ruimte" zei een cliënt deze week tegen me. Precies het thema waar ik zelf al een paar weken mee bezig ben: `expansie`.

Jezelf meer ruimte geven doe je door je perspectief op jezelf te veranderen. Doordat je met je hart naar jezelf kijkt in plaats van je hoofd. Compassie ontwikkeld voor waar je nu bent en waar je vandaan komt. Ik vergelijk het wel eens met een te krappe jas aan hebben en verlangen naar meer licht en zuurstof op je huid. Die behoefte aan verruiming voel je nergens beter dan in je pijn

Stel dat je, net als ik, in je jeugd hebt geleerd om je aan te passen. Aan ouders. Aan school. Aan de maatschappij. Dan ben je al snel geconditioneerd. Je hebt vroeg geleerd om jezelf in bepaalde opzichten klein te houden. Om niet naar je gevoel te luisteren. Dit te onderdrukken. Omdat het veiliger was dan je uit te spreken. Die onderdrukking van je pure zelf zorgt ervoor dat je niet op jezelf vertrouwt. Je bent er niet voor jezelf. En als dat genoeg pijn doet, kan het zijn dat je de keuze maakt om jezelf te helen en er steeds vaker voor kiest om er wèl te zijn voor jezelf.

Als je na een tijd genoeg liefde in je basis hebt toegelaten en je je daardoor veiliger voelt in jezelf, kan het tijd zijn voor een kwantumsprong. Want na de lessen, is het tijd om een meer liefdevol perspectief op jezelf te integreren. Dat doe je door te kijken naar wat je inmiddels hebt geleerd. Van ouders. Van school. Van de maatschappij. Van je pijn en je eenzaamheid. Wat heeft het opgeleverd? Deze mag je niet beredeneren, dit is een vraag je aan je hart en ziel.

Als je durft te luisteren, zal ze je een verhaal vertellen over de door jou ontwikkelde vaardigheden en geleerde lessen op zielsniveau. Ze zal je vanuit dat perspectief ook vertellen dat ouders, school, of de maatschappij je niet hebben klein gehouden. Dat je zelf verantwoordelijk bent voor het perspectief waarmee je de wereld in kijkt. Dat je pijn is ontstaan omdat je zelf in de schaduw bent gaan staan. Omdat je een veel te krappe jas hebt aangedaan.

Pas dan ontstaat er ruimte voor meer licht en zuurstof op je huid. Voor een nieuw perspectief op jezelf.

Voor vreugdevolle expansie van #liefde en bewustzijn.

De grootste valkuil in het spirituele landschap is geloven dat anderen – zoals spirituele leraren – de antwoorden op je vragen hebben. Het beter weten dan jij. Of verder zijn dan jij. De grootste valkuil omdat je daarmee niet leert om naar je eigen, unieke innerlijke wijsheid te luisteren. En dat is precies wat er nu nodig is in onze samenleving waar veel mensen geprogrammeerd zijn door de overtuigingen en verwachtingen van anderen en niet meer weten hoe ze antwoorden in zichzelf kunnen vinden.

En dat terwijl iedereen is uitgerust met het krachtigste instrument om de eigen wijsheid aan te spreken: de intuïtie. Het is een zuiver innerlijk weten dat voorbijgaat aan alle ratio. Innerlijke wijsheid helpt je om te begrijpen wie je op zielsniveau bent, waar je vandaan komt en wat je komt doen. Ze helpt je om beperkende overtuigingen te onderzoeken en los te kunnen laten. Een zuivere spiritueel leraar spreekt vooral jouw intuïtie aan en leert je antwoorden en waarheden uit jezelf te halen.

Als kind had je het nog, die ontvankelijke staat van Zijn. Als volwassene raken velen er ver van verwijderd. Wanneer je besluit om weer naar je eigen #intuïtie te gaan luisteren, kan dat in eerste instantie ongemakkelijk voelen omdat het nog botst met de conditionering om antwoorden buiten jezelf te zoeken. Om vanbinnen zó stil te worden dat je delen van jezelf begint te horen die je heel lang hebt genegeerd. Vaker oefenen helpt enorm om jouw unieke instrument te `tunen`. En hoe beter je bent afgestemd hoe makkelijker het wordt. Het is dan alsof je op vakantie in het buitenland bent en hoort dat er thuis wordt aangebeld.

"Hoe weet ik dat een antwoord uit mijn intuïtie komt en ik die niet in mijn hoofd verzin?" is een vraag die ik veel hoor. Het antwoord daarop laat ik graag aan jou over. Jij bent immers zelf degene die betekenis geeft aan je leven en aan alles wat je daarin ervaart. Ik geef je daarom liever deze vragen mee: Voelt het als directe communicatie? Is het een heldere boodschap? Komt het recht uit je hart? Is het zonder oordeel? Is het helpend? Brengt het evenwicht en harmonie?

Ja?

Dan staat misschien wel je #ziel voor je deur.

Precies wat deze wereld nodig heeft!