weblog van Michel Zeghers



start	weblog van Michel Zeghers
rubrieken cursief politiek cultuur reizen werk (zoeken)	rubriek werk (zoeken) inhoud bureaucratie 31 oktober 2009 witte raven 24 oktober 2008 achillespees 07 oktober 2008 banenmarkt 04 oktober 2008
	zaterdag 31 oktober 2009 Bureaucratie
	Afgelopen donderdag werd ik bij openingstijd verwacht in het gebouw van de RVA. Voor wie het niet zou weten, de RVA is een federale overheidsdienst die er ondermeer op toeziet dat niet met werkloosheidsuitkeringen gefraudeerd wordt. Tot voor kort was dit toezicht op oudere werklozen zo goed als onbestaand maar, omdat de beroepsbevolking met rasse schreden veroudert en het wenselijk is dat meer mensen tot op latere leeftijd aan de slag blijven, ziet men er op toe dat oudere werklozen zich niet in hun werkloosheidssituatie nestelen en de nodige inspanningen leveren om opnieuw werk te vinden.
	België zou België niet zijn als deze betrachting door de bevolking met enig leedvermaak wordt benaderd. De grens tussen wettelijkheid en fraude is in dit koninkrijk vaak nogal vaag en het is een nationale sport om uitstappen over deze grens als gangbare praktijk te beschouwen. Het lijkt er zelfs op dat van overheidswege met scheve schaats rijden wordt in de hand gewerkt en niet alleen door regelgeving hopeloos gecompliceerd te maken. Wie zou denken dat Vlaanderen in dit opzicht als een deus ex machina plichtsgevoel en burgerlijke verantwoordelijkheidszin heeft gebracht, komt van een kale reis thuis. Ook als de burger van dit land zijn regionaal petje draagt, verloochent hij zijn tweede natuur van subject dat wars is van verregaande overheidsinmenging in zijn persoonlijk en beroepsleven niet. Dit gezegd zijnde dient al snel opgemerkt dat overheden wel als melkkoe worden beschouwd als het erop aankomt om toelagen en subsidies te bekomen. Men zoekt hierbij niet zelden de creatieve oplossing. De overheid wordt met doortastendheid de toegang tot de woonvertrekken ontzegd maar als er materieel voordeel te halen valt kan het erf en de stal wel betreden worden. Drempels worden platgelopen om toch maar van de laatste overheidsstimuli te kunnen genieten. Als er al iets is waarop een log overheidsapparaat geen antwoord kan bieden is het wel deze creatieve ingesteldheid van haar burgers.
	Als werkzoekende (de term werkloze heeft sedert ik werkloos werd een pejoratieve betekenis gekregen) kom je willens nillens ook met een tweede overheidsdienst in contact. Als de RVA de al dan niet vriendelijke politieagent op de arbeidsmarkt is dan kan de VDAB als de zalvende priester worden beschouwd. Word je werkloos dan wijdt men je er in hoe je op het rechte pad blijft. Hierbij durft ook wel eens overbodige bureaucratie en enig apolitiek cliëntelisme opduiken. De laatste jaren waait er echter een frisse wind die er het marktdenken heeft doen ingang vinden wat niet altijd even prettige gevolgen heeft. Zo maakte ik het mee dat werkzoekenden onder morele druk werden gezet om toch maar een volgende cursus te volgen, ook al hadden ze er geen boodschap aan. Gelukkig blijven deze toestanden, naar mijn aanvoelen, uitzonderingen.
	Terug naar de Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening. Bij aanmelding aan de balie aan de ingang werd me gevraagd in een wachtruimte verdere gebeurtenissen af te wachten. Na een paar minuten hoorde ik achter een hoek mijn naam vernoemd worden. Ik stond op en een eerder zwaarlijvig manspersoon meldde me dat hij niet in de mogelijkheid was me te ontvangen en wel omdat ik in de loop van de vorige maand enkele weken heroriënteringssessies bij de VDAB had bijgewoond. Een schrijven had me klaarblijkelijk nog niet bereikt. De wijze waarop hij zijn boodschap bracht hield het midden tussen een ambtelijke proclamatie en een literaire declamatie. Ik bleef er niet helemaal op mijn honger door in mijn verwachting om een restant van een kafkaiaans universum te kunnen aanschouwen. boven
	vrijdag 24 oktober 2008 Witte raven
	Deze voormiddag sprak ik een man die op zoek is naar witte raven. Hij wachtte me op in de lobby van een hotel gelegen langs de ring van Antwerpen. De raven die hij zoekt moeten talent zat hebben. Zijn uitvalbasis is Hasselt en de actieradius is me niet duidelijk. Hij houdt zich deze namiddag op aan de Belgische kust. Ik kon hem niet helpen bij zijn opdracht. Hij maakte het me ook niet makkelijk. Hij wist me niet te vertellen welke talenten zijn raven best bezitten om bij hem in aanmerking te komen. Hij vertelde me nog dat hij ging overleggen met zijn mede-vogelaar. Of ik nog iets van hem verneem is ook niet duidelijk. boven
	woensdag 7 oktober 2008 Achillespees
	Wat doorbomen op de vruchteloze pogingen op zoek naar werk. Een paar dagen geleden werd me telefonisch een werkaanbieding gedaan. Zelf had ik voor een andere functie gesolliciteerd maar blijkbaar was mijn profiel beter geschikt voor wat werd aangeboden. Onder profiel wordt hierbij niet gedacht aan het van opzij bekeken hoofdsilhouet maar aan de perceptie van je studie- en beroepsverleden en persoonlijkheid. Al snel werd duidelijk wat van me werd verwacht: zo snel mogelijk de juffrouw in kwestie een bezoek brengen op haar kantoor om haar toe te laten me in te schrijven en snel uit te vissen of ik voor de vacature wel geschikt ging zijn. Vorige ervaringen indachtig besloot ik dat hier enkele dagen respijt mogelijk en tevens wenselijk waren. Het was vrijdag en in burelen waar al dan niet tijdelijk personeel wordt gerekruteerd, hangt er op die dag doorgaans een sfeer die het midden houdt tussen een duiventil en een geënerveerde wedren naar het wenkende weekend. Dan maar er op maandag heengaan, een uur van afspraak was blijkbaar niet nodig.
	Je staat er versteld van hoeveel interimbureaus je vindt op het Zuid in Gent. Ik ben er al in een aantal ingeschreven en vraag me af of het in dit geval wat zal uithalen. Ik ben altijd terughoudend geweest om gratuit te solliciteren. Dit betekent niet dat ik te kieskeurig ben. Te veel overwegingen maken is echter niet aangewezen, het ondermijnt je daadkracht en maakt dat je in een buitenspelval trapt. Het bezoek van maandag verschilde al bij al weinig van vorige. Al snel moest blijken dat mijn onvolledige beroepsloopbaan de achillespees van mijn overigens aantrekkelijk curriculum vitae is en mijn kansen blijvend blijkt te hypothekeren. Ik moest het dus ook hier doen met de toezegging dat ik zou worden voorgesteld aan de potentiële werkgever. Ik hoop nu dat er tegen het eind van de week wat beweegt en ik nogmaals duidelijk kan maken dat ik snel aan de slag wens. Dit is voor het gros van de bemiddelaars die ik recentelijk sprak niet echt duidelijk, lijkt me. Mijn koelbloedigheid over het feit dat ik lange periodes werkloosheid ben geweest en opnieuw zonder werk zit, maakt dat men snel denkt dat ik weinig gemotiveerd ben om te werken. Het tegendeel is echter waar. Door steeds bot te vangen wordt je immuun voor valse hoop en opstoten van onproductief enthousiasme. boven
	zaterdag 4 oktober 2008 Banenmarkt Ik was deze namiddag op een banenmarkt, alles is welkom om aan de slag te gaan. Enkele werkgevers en vooral organisaties allerhande die naar de gunst van de werkzoekende klant dingen waren door de VDAB opgetrommeld om present te zijn. Van een vzw die bedrijven van een industrieterrein aan plaatselijk personeel helpt over een resem interimbureaus tot selectiebureaus van diverse pluimage, ze zaten er broederlijk naast elkaar in enkele rijen kleine standjes die aan een handelsbeurs deden denken. Het is een bloeiende business, dit verzoenen van de wensen van de werkzoekende en de verwachtingen van bedrijven die verlegen zitten om mankracht.
	Het was niet echt een overrompeling maar er liep toch behoorlijk wat volk binnen. In plaats van anoniem opgebeld te worden door de bij wijlen overstresste dames van het interimbureau kon nu tête à tête duidelijk gemaakt worden waar naar gezocht wordt. Niet dat de familiariteit hierbij uit de hand liep. Sommige interimbureau organiseren events om hun werkaanbiedingen te slijten. Dit keer hing er een no nonsens mentaliteit. Ik verkies het zo. Ik ben van het slag mensen dat zoekt te werken om te leven en niet te leven om te werken. Als solliciteren al een feestje moet zijn, kom je al dicht in de buurt van het laatste. boven