Daniël Arends, 'bruin clowntje' met meer in zich

Halverwege de show gaat hij op de grond liggen. Hans Teeuwen deed dat ruim tien jaar geleden ook wat uitmondde in kliergedrag. Daniël Arends blijft daar gelukkig ver van en verzucht dat hij niet de cabaretier is geworden die hij had willen zijn.

Die opmerking mogen we echter met een korreltje zout nemen. Immers, hij heeft metershoge letters van piepschuim op het achtertoneel staan die zijn naam vormen. Ook heeft hij dan al verteld dat hij zo veel geld verdient dat hij alle kaartjes voor een voorstelling in Carré zou kunnen kopen zodat Youp voor een lege zaal speelt.De rode draad in Carte Blanche vormt het pleidooi voor echtheid dat vooral vorm krijgt in het benoemen van nepgedrag. Zo verhaalt hij over de dreadlock jongen die gaat backpacken in Thailand en o zo trots is op zijn hechte band met de lokale cultuur. Een nogal uitgekauwd cliché, maar wel fraai opgedist. Als popmuzikanten in hun imago gaan geloven, is het gedaan met de creativiteit. Daarom maken ze hooguit twee goede platen, aldus Arends die dat zo trefzeker debiteert dat je je niet ergert aan deze gratuite observatie.

Vlak voor zijn ligact heeft hij zijn voorstelling stil gelegd door een verhaal niet af te maken en te doen alsof hij spontaan nieuwe grappen bedenkt, wat niet lukt omdat hij zegt persoonlijke groei te missen. Hij voelt zich leeg. Heeft alles al verteld. De eerdere verhalen over zijn adoptie keren zich zelfs tegen hem, zo laat hij ons weten. Het is een bijna graploos kwartier dat herinnert aan Toon Hermans, wachtend op zijn tennisracket.

Arends is een innemende performer die af en toe fel uit de hoek komt en veel meer kan dan wat hij laat zien. Dat blijkt uit zijn acteervermogen, maar ook in twee fraaie intermezzo’s aan de vleugel en op gitaar. Tegen het einde verrast hij met een gloedvol verhaal over een nieuwe wereld waarin alle mensen authentiek zijn. Arends, ‘het bruine clowntje’, is aangenaam kritisch, ook op zichzelf, maar is soms te zelfgenoegzaam. De ijzersterke verteller heeft fijne, intelligente grappen en is spannend en onvoorspelbaar als hij een loopje neemt met zijn publiek. Dat zou hij vaker mogen doen. 

Daniël Arends - Carte blanche, gezien op 10-4-2015 in de Kleine Koemdie in Amsterdam, Daar nog t/m 15-4, tournee t/m 12-6.