Zeker als mama ken je ze wel, die prentjes die in de kleuterklas gebruikt worden om je kindje te leren wat gevoelens zijn, hoe ze die uitdrukken en hoe ermee om te gaan. Ze bestaan in klaspop versie, ik heb er op onze kalender van Lilliputiens in de vorm van kikkertjes.
Onlangs waren we hierover bezig onder mama’s, mijn collega had moeite met het gedrag van haar peuter die op de grens van het kleuterdom staat, en ik gaf haar de prentjes voor thuisgebruik. Het gesprek ging verder en we kwamen uit op de Happiness Index van Jeff Sutherland, die qua basis hetzelfde systeem gebruikt om het gemoed van werknemers te meten en dit te matchen met gebeurtenissen binnen het bedrijf. Zo kan je ook als manager zien hoe het staat met de motivatie van je medewerkers.
Plots werden de prentjes opnieuw uitgeprint. Ze hangen hier nu op de kast, met 6 collega’s hebben we nu elk een magneetje met een letter erop, en wij vullen dagelijks onze happiness index in. Het is grappig, maar algemeen is de sfeer tussen deze collega’s een pak beter. We zijn gegaan van 5 magneetjes in de “boos”-zone naar 1 bang, 3 vrolijk, 1 boos en 1 op de grens van blij en verdrietig (lang verhaal).
Het nodigt ook uit om erover te praten: waarom ben ik net zo boos? De collega’s gaan automatisch onder elkaar meer over gevoelens spreken, meer begrip voor elkaar opbrengen. We zien duidelijk een positieve evolutie in de teamgeest.
Die happiness index zag ik voor het eerst tijdens een opleiding Management 3.0 (naar het boek van Jurgen Apello). Er waren nog een massa andere interessante oefeningen die de revue passeerden. Eens benieuwd of we hier of daar nog van die oefeningen spontaan gaan beginnen uitvoeren.