Maandag 2 januari stapte ik om 7:43 op de trein naar Utrecht. In Ede-Wageningen moest ik (met vele anderen) onder het spoor door rennen om 2 minuten later in de intercity naar Utrecht een plekje te zoeken. Allemaal nieuwe ervaringen. Heus: ik, met het OV, op weg naar m'n nieuwe baan. Wie had dat gedacht.
In Utrecht kreeg ik deze prachtige bos bloemen en werd ik door mijn manager aan een groot aantal nieuwe collega's voorgesteld.
In Utrecht kreeg ik deze prachtige bos bloemen en werd ik door mijn manager aan een groot aantal nieuwe collega's voorgesteld.
Inmiddels ben ik er (al) een week en ik heb het bijzonder naar m'n zin. De organisatie bruist van de ideeën en mogelijkheden en mijn opdracht past daar erg goed in. Ik heb al veel collega's ontmoet en ga er nog veel meer leren kennen. Ze vertellen wat ze doen, ik vertel wat ik ongeveer ga doen en daarna kijken we hoe we elkaar kunnen helpen.
Natuurlijk was de eerste week ook zwaar; ik was nog vermoeid van alle feestdagen, je ontmoet veel nieuwe gezichten en krijgt erg veel nieuwe informatie. Woensdag heb ik nog even aan het infuus gelegen voor de maandelijke dosis Immunoglobuline en tussendoor had ik een nachtje overgeslagen door wat klachten.
Door een slechte planning heb ik woensdag gewerkt en was ik vrijdag vrij en dat was te veel drukte achter elkaar. Die vrijdag heb ik met een ouderwets heftige migraine in bed gelegen.
Dat is natuurlijk een waarschuwing; hoe leuk alles ook is, als ik me niet in acht neem geeft mijn lichaam zelf aan dat het genoeg is geweest. Leermomentje... Zeg maar gerust een monumentaal leermoment, pas vandaag kon ik weer redelijk gewoon eten - en koffie drinken.
Vol goede moed begin ik aan de tweede week; ik ga weer wat beter opletten en nog meer genieten. Ja, ook van dat treinen.
Natuurlijk was de eerste week ook zwaar; ik was nog vermoeid van alle feestdagen, je ontmoet veel nieuwe gezichten en krijgt erg veel nieuwe informatie. Woensdag heb ik nog even aan het infuus gelegen voor de maandelijke dosis Immunoglobuline en tussendoor had ik een nachtje overgeslagen door wat klachten.
Door een slechte planning heb ik woensdag gewerkt en was ik vrijdag vrij en dat was te veel drukte achter elkaar. Die vrijdag heb ik met een ouderwets heftige migraine in bed gelegen.
Dat is natuurlijk een waarschuwing; hoe leuk alles ook is, als ik me niet in acht neem geeft mijn lichaam zelf aan dat het genoeg is geweest. Leermomentje... Zeg maar gerust een monumentaal leermoment, pas vandaag kon ik weer redelijk gewoon eten - en koffie drinken.
Vol goede moed begin ik aan de tweede week; ik ga weer wat beter opletten en nog meer genieten. Ja, ook van dat treinen.
