Pereira verklaart
1938. Portugal zucht zwaar onder de dictatuur van Salazar.
Pereira, een zwaarlijvig journalist op leeftijd, wil liever zo weinig mogelijk weten van wat er met zijn land gebeurt. Als hoofdredacteur van de cultuurbijlage van de Lisboa is zijn taak helder: het beschrijven van ‘de schone kunsten’. En met ‘schoon’ wordt bedoeld: wat zich niet tegen het regime keert. Pereira is een bange, eenzame man die in deze gevaarlijke tijden liever onzichtbaar wil zijn. Maar zoals een dictatuur onmerkbaar een maatschappij binnensluipt, zo sijpelt bij hem een besef door dat zijn passieve houding begint uit te hollen. Pereira gebruikt de cultuurbijlage als medium voor verzet en plaatst zich op die manier in de gevarenzone. Op het eind is er geen weg meer terug. Voor zijn omgeving is het een verrassing dat hij tot een heldendaad in staat blijkt
