Het is zover. Een kleinzoon die zegt dat hij groter is dan ik. Voor de goede orde: hij zegt dat, hij is het daarom nog niet; we hebben het nagemeten en het scheelt zeker nog een paar dagen, maar het voornemen is er en hij krijgt alvast een voorschot.
Ik kan me niet herinneren wanneer mijn grootvader kleiner is geworden dan ik. Het was ook geen moeilijke prestatie voor mensen van zijn resp. mijn generatie. Vreemder is dat ik me niet herinner wanneer mijn kinderen mij hebben ingehaald, hoewel er genoeg materiële bewijzen rondlopen dat die gebeurtenissen zich hebben voorgedaan. Ik kijk als grootvader blijkbaar anders op naar mijn nazaten.
Goed, zover zijn ze dus (bijna): groter in lengte (SI-eenheid: meter, symbool m). Straks overtreffen ze mij ook in andere grootheden. Hun massa (kg) allicht, hun snelheid (m/s, straks met leervergunning km/h). Vermogen en kracht ook, en niet alleen als die in watt (W) resp. newton (N) worden gemeten.
Maar ik zet nog meer in op gewichtiger grootheden, zoals een vooralsnog dimensieloze grootheid die tot in lengte van dagen mag blijven groeien: inzicht. Inzicht, de zoekmachine naar wat echt is in de wereld, naar sporen van waarheid en het verband tussen de dingen; de motor van relativeringsvermogen; de sleutel om kortzichtigheid te overstijgen. Inzicht en de nederige durf daar iets mee te doen. De durf die ons ontbreekt.
