Deze website is nog in opbouw en zal nu

en dan aangevuld worden met nieuwe gegevens.

 Behoud het goede  
Beerschot

De ontvoering van Juul Kabas door Beerschot Fans in 1972.

De ontvoering
De Retiese volkszanger Juul Kabas werd op 16 februari 1972 ontvoerd door ontevreden Beerschot-supporters, die er absoluut niet mee konden lachen dat Juul Kabas een "anti-Beerschot"-single had opgenomen. Daarin maakte Juul Kabas zich vrolijk over het feit dat Beerschot naar tweede klasse zou zakken.

De krantenkoppen van 18 februari 1972 waren: "Nixon gaat naar Peking om met Mao te praten.", "Doodstraf voor Van Tittelboom en levenslange dwangarbeid voor Ponnet." en "Juul Kabas en zijn kidnappers." Dat waren de nieuwsitems die vrijdag op de voorpagina's van de Vlaamse kranten.

Wat was de aanleiding van de ontvoering ?
Juul Kabas was in die tijd heel bekend in Vlaanderen. Zijn single "Ze noemen mij de Juul Kabas" was de bestverkochte single in België geweest in 1970. Hij was voortdurend op radio en TV. In 1972 nam hij twee liedjes op waarin hij de spot dreef met Beerschot: "Vooruit na Beerschot" en "Wij zijn de mannekes van het Kiel". In die nummers vertelde hij enkele Beerschot-mopjes: "Waarom speelt den Beerschot meestal 's zaterdags ? Dan kunnen de mensen 's zondags naar het voetbal gaan kijken."
De liedjes stonden bol van die zottigheden. Op de hoes van "Wij zijn de mannekes van het Kiel" schreef hij voor de gein dat Beerschot maar 3 supporters had.

“Het was eigenlijk allemaal heel onnozel en onschuldig bedoeld”, zegt Julien. “Dat was en is nu eenmaal mijn stijl. Ik kan overal mee lachen of over alles moppen vertellen. Maar er bleken heel wat Beerschot-supporters te zijn die de humor niet konden waarderen en die zich persoonlijk aangesproken voelden”.
Om uiting te geven aan hun woede zakten Beerschot-supporters naar Retie af. Ze bedekten de auto van Juul Kabas met een grote vlag van Beerschot. Daarna sloegen ze enkele exemplaren stuk van de anti-Beerschot-single. De brokstukken legden ze op de vlag. Juul Kabas bleef lachen. “Ze kunnen die singles alleen kapotslaan als ze ze eerst gekocht hebben. Met dat geld kan ik een goede sigaar opsteken”, vertelde hij in een krant. En hij voegde de daad bij het woord. Naast het krantenartikel stond een foto afgedrukt van Juul Kabas, lurkend aan een dikke sigaar.

Mediastunt
Op woensdag 16 februari 1972 sloegen de aanhangers van Beerschot opnieuw toe. Ze wilden Juul Kabas zien om 19.30u op de markt van Retie. Zogezegd omdat ze hem een optreden aan de hand wilden doen. Maar hij wist dat dat niet waar was. Zijn platenbaas bij Arcade, Louis Van Rijmenant, had Juul Kabas en mijn vrouw op de hoogte gebracht van het feit dat er iets zou gebeuren. Louis Van Rijmenant was een zakenman die nooit om een stunt verlegen zat. Hij bedacht helemaal alleen het plan om Juul Kabas te laten ontvoeren door enkele supporters van Beerschot. Het zou een geniale mediastunt zijn. Juul Kabas zou dagenlang in het nationale nieuws zitten. Juul Kabas wist alleen dat er hem iets te wachten stond. Maar wat er precies zou gebeuren wist hij niet. Hij reed die woensdagavond dus naar de afgesproken plek, op de markt in Retie. Toen hij er uit zijn wagen stapte, werd hij meteen overmeesterd door acht mannen. Een paar mensen uit Retie zagen dat zelfs gebeuren, want er kwam net volk uit de mis. Zijn belagers duwden hem in een auto, blinddoekten hem en reden weg. Ze vertelden hem wel meteen dat hij zich geen zorgen hoefde te maken en dat het om een stunt ging. Achter de ruitenwisser van zijn auto hadden ze een briefje achtergelaten: “Jul Kabas is in onze handen. U kunt hem terug krijgen in ruil voor de Beker van België. Verder bericht volgt, alsook onze verdere eisen”. De brief werd ondertekend met “Beerschot Fans”.



De Beker van België
Juul Kabas had niets te maken met de Beker van België. Beerschot had het jaar voordien de Belgische Beker gewonnen. Beerschot mocht die wisselbeker een jaar in de kast zetten. Maar dieven hadden die beker uit het clublokaal gestolen.
De daders waren supporters van Beerschot zélf, die protesteerden tegen het feit dat hun ploeg zo slecht speelde. Ze hadden laten weten dat ze de beker alleen zouden teruggeven als het zeker was dat Beerschot niet zou afzakken.

Natuurlijk konden de meeste supporters niet lachen met de diefstal van de beker. En zo zetten de ene Beerschot-supporters, door de ontvoering van Juul Kabas, de andere Beerschot-supporters onder druk om die gestolen beker terug te brengen.
De ontvoerde Juul Kabas was ondertussen ondergebracht in Limburg. Zijn ontvoerders waren naar het circuit van Zolder gereden waar hij werd ondergebracht in een luxehotel, De Pits. Juul Kabas liet zich het goede leventje in Hotel De Pits welgevallen. Maar op het thuisfront was er paniek. Alleen zijn vrouw wist dat ze zich niet druk hoefde te maken. Maar de politie wist niks van een stunt. De agenten namen de zaak ernstig en wilden een onderzoek instellen. Het heeft een paar telefoontjes gekost om hen ervan te overtuigen dat dat niet nodig was. Ook zijn familie en vrienden waren er niet van op de hoogte dat het om een stunt ging.

Nieuwe eisen
Ondertussen hadden de ontvoerders van Juul Kabas ook nieuwe eisen gesteld. Daaraan moest worden voldaan, anders zou Juul Kabas niet vrijgelaten worden. Ten eerste moest Juul Kabas in het openbaar zijn verontschuldigingen aanbieden aan de aanhangers van Beerschot. Ten tweede moest hij beloven om een écht Beerschot-lied op te nemen waarin hij de loftrompet zou steken over paarswit. Juul Kabas ging op beide voorstellen in. De single “Beerschot is de ploeg van ‘t jaar” zou enkele maanden nadien al in de platenwinkels liggen. Om de mediastunt compleet te maken werd de nationale pers uitgenodigd om Juul Kabas te interviewen en te fotograferen in het bijzijn van zijn ontvoerders die, om er zo echt mogelijk uit te zien, kousen over hun hoofden hadden getrokken en een bewakingshond lieten opdraven.

Die ontmoetingen met de pers gebeurden allemaal in het grootste geheim. Bijvoorbeeld op het dak van een appartement in Antwerpen. Na drie dagen kwam er een einde aan de gijzeling van Juul Kabas. “Ik heb niks te kort gehad”, waren Juuls eerste woorden na zijn vrijlating. “Ze mogen me gerust nog eens komen kidnappen.”
 

Korte biografie
Juul Kabas werd geboren te Retie op 10/10/1944 onder met de naam Juliaan Deckx in een gezin met één zuster en vier broers waaronder Marcel ( Marc Dex, vader van Barbara Dex). Vader is werkman en moeder huisvrouw. De schooltijd ging tot de middelbare technische, en hij haalde het A3 diploma van houtbewerker, plus 4 jaren weekendles voor het diploma bouwkundig tekenaar. Hij leende een gitaar van een buurman, want eerst leren en dan zullen we zien, zei zijn vader. Na zijn legerdienst in 1963 kwam hij in een orkestje van 5 man, waarvan hij de basgitarist was.

In 1966 deden ze mee aan de orkestwedstrijd “De Gouden Micro”.
In de jaren 1967-1968 nam zijn broer Marc deel aan een liedjeswedstrijd
”Canzonissima” op TV, waardoor hij en het orkest bekend werden over gans het Vlaamse land. Ze beleefden mooie periode want ze waren populair en moesten professioneel verder.
In 1969 speelden ze in Bobbejaanland waar Bobbejaan hem vroeg en voorstelde, om liedjes op te nemen onder de naam “Julleke van Retie”, omdat ik gekke nummers zong in het orkest, dat succes kende bij het publiek. In 1970 scoort hij de grootste hit van dat jaar met zijn single "Ze noemen mij de Juul Kabas".

 

Integraal overgenomen van : http://www.kiel.be/geschiedenisjuleskabas.aspx