Cornus florida 'Sweetwater' |
© Ludo Rutten - Blogger sinds 2004 - muggenbeet [at] gmail.com - BE Tessenderlo - Ecotuin 31 are.
2 zakjes met bollen die we in de uitverkoop aankochten, werden uitgespreid in een nieuw stukje met toverhazelaars. Ik ben blij om te zien dat ze intussen allemaal uitgegroeid zijn tot die schone purperen en witte kievitsbloemen die we zo graag in onze tuin introduceerden. In het wild zijn ze jammer genoeg zo goed als verdwenen. Maar wat belet ons om met enkele vrachten biobollen de natuur een handje te helpen? Ik vind dat dit moet kunnen. Met de doelbewuste en noodzakelijke vernatting van onze natuur komen er meer en meer natte weilanden, dé biotoop voor de kievitsbloem. Eens aangeslagen, zaaien ze zichzelf wel verder uit.
Tussen een heleboel regendagen door kregen we gisteren een goede, droge dag waarin tuinieren best te doen was. Ik maakte hiervan gebruik om twee lege plekken in het bosgedeelte te beplanten. Je kent dat wel, er komt een opentuinenweekend aan en daarvoor wil je best een extra 'effortje' doen.
Voor een muurtje van boomrolletjes gingen 9 geitenbaarden de grond in. Ik vind dat een prachtige bosplant temeer daar de bloempluimen een hele hoop insecten aantrekken. Daar vlakbij was nog een plek waar wat aangeplant kon worden....
... en hiervoor koos ik drie frambozen. Braambessen en bosbessen hebben we al genoeg, Frambozen zijn een nieuwe toevoeging. Het is altijd prettig om tijdens een tuinwandeling wat eigen oogst te kunnen verorberen. Er rest me momenteel nog één grote tuinzorg: er is nog geen enkele Echinacea tevoorschijn gekomen. Ik ga nog even wachten maar 't lijkt erop dat de ongeveer 20 nieuwe 'White Swan' de geest hebben gegeven. Die zonnehoeden lukken hier voor geen meter.... tenzij ze alsnog komen piepen.
Op eindejaarsdag gekocht in het arboretum van Kalmthout en vandaag in de bloemen. Het lijkt een Fuchsia maar het is een Ribes speciosum. Een specialleke.... dat toevallig vorige week ook aangeplant werd als gevelbekleder in Garderners' World. De lange helmdraden en mooie, geaccentueerde helmknoppen vind ik heel bijzonder.
Zo gek is het nog niet dat men een Viburnum in onze taal 'Sneeuwbal' genoemd heeft. Op de foto: Viburnum opulus 'Roseum'. Mijn grootouders langs vaders kant hadden een grote struik op de boerderij, dat is de reden dat ik er enkele jaren geleden ook eentje kocht. Nostalgie of zoiets... In tegenstelling tot de gewone Gelderse roos blijft deze gezond in onze grond. Ik vind het best een interessante struik met tof gevormde 'sneeuwballen'.
Momenteel dé blikvanger in onze tuin:
Cornus florida 'Sweetwater' - een roodbloemige Amerikaanse kornoelje aan de veldkapel. Eén van de redenen waarom Mariake haar huurovereenkomst heeft verlengd.
Wat een gekke vlinder is dat? Die vliegt zo raar! Na de landing begreep ik waarom: het was een parend koppeltje. Het eerste geaderd witje dat ik dit jaar waarnam, waren er meten twee tegelijk. Zittend en vliegend: wat een acrobatie! Doe het maar eens: in copula fladderen in de lucht.
Ik betwijfel of er dit jaar kruisbessentaart zal gebakken worden. Onze kruisbessen -of kronselen gelijk wij ze noemen- hebben hongerige gasten op bezoek. Ik ken ze ondertussen al: het zijn de bastaardrupsen van de bessenbladwesp. Neen, vlinders zitten er voor niks tussen. Daar we hier zowel planten- als dierenliefhebbers zijn, stelt zich de vraag: wat nu? We gaan niet ingrijpen. We gaan deze keer de natuur zijn gang laten gaan, de kruisbessen overleven het wel.
(Extra: hier vonden we een andere bastaardrups.)
Een rode zaailing van de Noorse esdoorn is hier intussen uitgegroeid tot een grote boom. Onlangs bevrijdde ik hem van een ingroeiende klimop. Momenteel staat hij in bloei met duizenden gele, opstaande bloempjes. Het is een enorme verschijning. Net als de inheemse vogelkers (Prunus padus) met zijn schitterende en welriekende bloei toont de Noorse esdoorn aan dat je 't allemaal niet te ver moet gaan zoeken als je op zoek bent naar een overweldigende bloeiwijze. De 'helikoptertjes' zoals we de ronddraaiende vallende zaden hier noemen, kiemen behoorlijk goed. Bij de ontluikende jonge boompjes kan je de meest rode eruit pikken en opkweken. Zo deed ik het 25 jaar geleden en wat ben ik er nu blij mee!
De Noorse esdoorn aan onze bosrand |
We zijn weer blij met een dode mus, zullen sommigen zeggen maar toch: het is de eerste maal dat we een koppeltje witte kwikstaart in onze tuin hebben. Het lijkt er sterk op dat ze ergens een nestje gebouwd hebben. Dit vogeltje is ook een trekvogel, las ik zonet. In de winter vliegt hij via Spanje naar Marokko en in het voorjaar komt hij terug. Zonet trok ik enkele foto's vanuit ons salon, door het grote raam richting voortuin. Hij of zij poseert gewillig op een tak van een haagbeuk.
Wie prachtige en welriekende bloesems wilt, moet het niet te ver gaan zoeken en zich al helemaal niet blauw betalen: de inheemse vogelkers is onklopbaar (Prunus padus). Als bosplantsoen te koop aan zo'n 1,5 tot 2 euro.
Gisteren op uitnodiging Iftar gevierd in Hasselt, samen met Palestijnse moslims. Vandaag feesten we met de eigen familie. De appelbloesems (e.a.) kleuren de tuin. De wereld kan mooi zijn maar dan zonder machtswellust, egoïsme-hebzucht en psychopaten. We blijven erin geloven. Fijne Pasen voor iedereen!
Een specialletje maar hij doet het hier goed en zorgeloos: de Parrotiopsis jacquemontiana. Een Nederlands naam is me onbekend maar letterlijk vertaald, de schijnparrotia. Lid van de toverhazelaarfamilie. Hij bloeit dit jaar bijzonder bloemrijk. Zoals je kan zien, dragen de witte schutbladen bijzonder bij tot zijn uitstraling, zoals we dat ook kennen bij de vaantjesboom (Davidia) en de bloemkornoeljes.
Parrotiopsis jacquemontiana gelukkig zijn niet alle Latijnse benamingen zo moeilijk. |
Momenteel in bloei: Camellia japonica, Chaenomeles rood, Sieramandel Rosea Plena en Chaenomeles zalmkleurig. Dé blikvangers zijn momenteel evenwel de krentenboompjes.