On Route 2012

Heen

# 11 mei

Alles gepakt en gezakt, klaar voor vertrek. Eindelijk, we kunnen aan onze trek naar ’t zuiden beginnen. 10 uur tijd om te vertrekken, eerst nog even afscheid nemen van de familie, cashen en tanken en wijle weg. Via Eindhoven en Venlo naar Düsseldorf. Onderweg natte wegen, maar zelf geen regen gehad. Veel te vroeg aan ’t station dus nog even de stad in voor iets te eten. Tegen 3 uur terug naar de DB om in te checken; wachten… Heel wat motorrijders gebruiken blijkbaar deze formule, we zijn dus niet alleen.

De motor de trein oprijden en onze couchette opzoeken. Deze delen we met een Duitse vader en zijn zoon die samen met de motor Zuid Italië gaan verkennen. Wij nemen de hoogste slaapplaatsen voor ons. Dan even de restoratiewagen opzoeken. Veel te weinig plaats voor alle reizigers en na een uurtje aanschuiven kunnen van een onvriendelijke serveuse een bord met onduidelijke inhoud ontvangen.

Terug naar ons rijtuig en onze eerste nacht onderweg kan beginnen. Ondanks het monotone treingeluid bieden de comfortabele bedden ons toch een goede nachtrust.

Emblem → Düsseldorf (193 km)

# 12 mei

’s Morgens worden we wakker in het station van Brenner op de Italiaanse grens, nog enkele uurtjes te gaan… Ondertussen alles inpakken en een vriendelijke hostess brengt het ontbijt in onze couchette. Nog even op de kaart de route voor vandaag overzien en we staan op het perron van Verona. Goed uitgerust klaar voor de volgende etappe. We proberen vandaag zo dicht mogelijk tegen Ancona te raken omdat we daar morgen tegen 10 uur moeten inchecken op de boot.

Vandaag is een warme dag met temperaturen dik in de 30 graden, de ideale gelegenheid voor een stop aan een Italiaanse gelateria. Van daar verder tot in Fano waar we een hotel zoeken. Aan de kust alleen grote hotels aan drukke straten zonder parking. Dan maar even terug landinwaards en daar vinden we een leuk hotelletje; 'La Grotta'.

Verona → Fano (307 km)

# 13 mei

Na een goed ontbijt staan we in de startblokken voor de laatste 60 km richting Ancona. Vandaag is het heel ander weer als gisteren, zwaar overtrokken en veel wind, maar het is over. Hopelijk blijft dit zo. Via de kustweg rijden we in een rechte lijn naar onze bestemming, de ferryhaven van Ancona, droog gelukkig. Tickets afhalen en de boot op.

Het is een zeer onrustige zee en Viki heeft last van zeeziekte, ze slaat letterlijk groen uit. Gelukkig hebben we reispilletjes voorzien en doen die hun werk. Na een klein hazenslaapje is ze al wat bekomen en bestellen onze eerste ‘frappé’.

Eten aan boord is duur voor wat je krijgt, we zoeken voor volgende overtocht een picknick mee te nemen. Voor deze overtocht hebben we air Seats geboekt, maar deze zetels zijn zo ongemakkelijk dat wij zoals het merendeel van de medereizigers de nacht doorbrengen al liggend op de grond.

Fano → Ancona (62 km)

# 14 mei

Afgelopen nacht zeer slecht geslapen, alles bijeen zo’n 2 uurtjes. We zijn dus zeker op tijd wakker om de zonsopgang mee te maken die, zo men ons vertelde, zeer de moeite waard is. Bij mooi weer moet dit zeker zo zijn maar ook deze ochtend zit de hemel potdicht…

Door het slechte weer van gisteren hebben we een vertraging van anderhalf uur. Hopelijk komen we niet in tijdsnood voor onze trip van Patras naar Piraeus waar we onze volgende overzet naar Heraklion moeten halen.

Na het ontschepen in Patras rijden we direct richting autostrade voor de snelste weg richting Piraeus, enkele kilometers voor Athene. Op het eerste stuk snelweg zijn ze op heel wat plaatsen aan ’t werken waardoor er snelheidsbeperkingen zijn. Gelukkig is het laatste stuk richting Athene af en is er terug hoop onze aansluiting alsnog te halen.

De havenbuurt van Piraeus is hectisch, gelukkig brengt de GPS ons zonder omwegen bij het kantoor waar we onze tickets kunnen afhalen, net op tijd. De Ferryhaven is vlak over ’t kantoor en we kunnen direct aan boord rijden.

De overzetboot richting Kreta is ouder als de vorige maar de voorzieningen zijn veel beter. We kiezen er toch voor terug op de grond te slapen en nemen onze slaapzak deze keer mee van de motor. Aangezien de tijdsnood konden we het vooropgezette lunchpakket onderweg niet kopen, maar gelukkig zijn op deze boot de prijzen iets democratischer.

We vinden een slaapplaatsje ergens beschut achter enkele stoelen en instaleren ons daar voor de nacht. Door de korte vorige nacht en de stressende rit naar Athene duurt het niet lag of we slapen.

Patras → Piraeus (216 km)

# 15 mei

Wanneer we ’s morgens wakker worden merken we dat we niet de enige zijn die deze slaapplaats voor ogen hadden, overal om ons heen liggen er slapende reizigers. Klokslag 6 uur, pressies op de voorziene tijd meren we aan in Heraklion. Kreta, Here We Are!

Nu nog zo’n 80 km tot in Agia Galini en we zijn op onze eindbestemming. De rit verloopt vlot, tot we ergens halfweg beregend auto’s tegen komen, de hemel trekt gitzwart dicht en door de hoogte rijden we door de sluiers wolken heen. Gaan we nu, enkele kilometers voor ons einddoel alsnog door de regen moeten rijden, we twijfelen onze regenpakken aan te trekken maar besluiten toch door te rijden en enkele kilometers verder klaart het gelukkig op en breekt de zon door de wolken.

Voorbij Mires rechtsaf en dan even verder zien we voor de eerste keer de baai van Agia Galini onder ons liggen, nu nog de laatste, bochtige afdaling en we zijn weer ‘thuis’.

Heraklion → Agia Galini (76 km)

Overzicht heenweg: 11 tot 15 mei