Mei 1989
Ik was zeventien jaar en klaar om uit de Achterhoek te vertrekken. Ik wilde naar de stad om te gaan studeren. De enige hobbel was het eindexamen. Ik stond er goed voor en maakte mij geen zorgen. Toch vond ik het spannend. De gymzaal in, tafeltjes op één meter afstand en schrijven maar. De stress sloeg toe, toen een klasgenoot na anderhalf uur al opstond en ik nog een aantal opgaves te maken had. Na twee en een half uur verliet ik de examenzaal, helemaal leeg geschreven en met enige onzekerheid. Had ik het examen gehaald?

Elke Carmelschool heeft een eigen kwaliteitscyclus. De inzichten die daaruit voortkomen, worden steeds vaker onderling gedeeld. Het programma Versterking Kwaliteit Onderwijs (VKO) wil daaraan nog verder bijdragen. “Met het oog op de praktijk. Je moet er in de klas iets mee kunnen doen”, licht programmanager Christel Wolterinck toe. 

Verbindingsofficier. Met dat woord omschrijft Christel haar opdracht. “Elke school heeft een eigen kwaliteitscyclus. Hoe kunnen we bereiken dat die cycli meer op elkaar aansluiten? Dat is de vraag, of liever de opdracht, van waaruit ik werk.” Er is al het Carmelnetwerk Kwaliteitszorg, gevormd door de kwaliteitsmedewerkers van de afzonderlijke Carmelscholen. “Daar werd eerst vooral uitgewisseld, nu is de benadering meer vanuit gezamenlijke thema’s. Samen optrekken heeft voordelen. Grotere scholen hebben eigen kwaliteitsmedewerkers, voor kleinere is dat moeilijker, maar allemaal moeten ze hun kwaliteit in beeld hebben. Dat kan beter door te verbinden.”